YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/1953
KARAR NO : 2015/8002
KARAR TARİHİ : 09.06.2015
MAHKEMESİ : ANKARA 24. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 10/04/2014
NUMARASI : 2013/347-2014/206
Taraflar arasında görülen davada Ankara 24. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 10/04/2014 gün ve 2013/347-2014/206 sayılı kararı onayan Daire’nin 11/12/2014 gün ve 2014/18184-2014/19555 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı vekili, davalı tarafından yapılan ihale sonucu “Posta Tekeli Dışında Kalan Gönderilerin Taşınması ve Dağıtımı Hizmetlerinin Yürütümü” işinin müvekkili uhdesinde kaldığını, davalı ile 20.11.2008 tarihli sözleşme imzalandığını, işbu sözleşmenin 3 ay süre uzatımı ile birlikte 18 ay sürerek 15.06.2010 tarihinde sona erdiğini, 18 aylık ihale süresince 205 yaya dağıtıcı, 50 şoförlü araç olmak üzere toplam 255 çalışanın söz konusu taşeronluk işini yürütmesinin öngörüldüğünü, ancak 09.03.2009 tarihi itibariyle % 20 işçi artırımına gidilerek çalışan sayısının 305 olarak düzenlendiği, sözleşme hükümlerine göre aylık 305 işçinin yıllık izinli, raporlu olduğu zamanlarda zaruri olarak işçi çalıştırıldığını, 18 ay boyunca aylık 310 ile 330 işçi çalışan ortalaması ile ihale sürecinin seyrettiğini, davalı idarenin talebi ve sözleşmedeki şartlar gereği aylık ortalama tahminen 5 ile 25 işçinin ihale sözleşmesinde öngörülenin üzerinde çalıştığını, ancak davalı idarenin fazladan istihdam edilen ve çalıştırılan işçilerin maliyetlerini müvekkiline ödemediğini ileri sürerek, eksik ödenen şimdilik 100.000,00 TL’nin çalışılan aylardan itibaren işleyecek faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının ihtirazi kayıt dermeyan etmeden bütün hak ve alacaklarını alması nedeniyle biten sözleşmelerin koşullarını zımni olarak kabul etmiş olduğunu, sözleşme kapsamında çalıştırılacak asıl işçilerin dışında herhangi bir yedek işçinin çalışmadığını, 09.03.2009 tarihli iş artırımı sonucunda çalışan işçi sayısının 305 olduğunu, tabloda belirtilen işçi sayısına tekabül eden ücretlerin de ödenmiş bulunup, davacının müvekkilinden herhangi bir alacağının kalmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davacının sözleşmenin 9.2.maddesi, teknik şartnamenin 5.2.ve 10.2.maddelerine dayanarak alacak talebinde bulunduğu, sözleşme ve şartname maddelerinde, yüklenicinin sözleşmede belirtilen sayıdan fazla işçi getirmesi halinde fazladan getirilen işçilerin ücretlerinin işveren tarafından ödeneceğine dair herhangi bir hüküm bulunmadığı, bu durumda davacının davalıdan bir alacak talebinde bulunamayacağı gerekçesiyle davanın reddine dair verilen karar davacı vekili tarafından temyizi üzerine Dairemizin 11.12.2014 tarihli kararı ile onanmıştır.
Davacı vekili karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nın 442. maddesi gereğince REDDİNE, alınması gereken 57,60 TL karar düzeltme harcı peşin ödenmiş olduğundan yeniden alınmasına yer olmadığına, 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK’nın 442/3. maddesi hükmü uyarınca, takdiren 251,00 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 09/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.