Yargıtay Kararı 11. Hukuk Dairesi 2015/1856 E. 2015/8320 K. 16.06.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/1856
KARAR NO : 2015/8320
KARAR TARİHİ : 16.06.2015

MAHKEMESİ : İSTANBUL 2. FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 28/06/2012
NUMARASI : 2004/748-2012/139

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 2. Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 28/06/2012 gün ve 2004/748-2012/139 sayılı kararı onayan Daire’nin 19/09/2014 gün ve 2013/3896-2014/14175 sayılı kararı aleyhinde davalı D.. G.. vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı vekili, asıl davada, müvekkiline ait olan “Ç.B.” ve “B. S. V.” (Ç. S.) isimli müzik eserlerinin müvekkilinden izinsiz olarak davalı D.. G..’na ve Y.. Ö..’e ait albümlerde okunduğunu, ayrıca ikinci eserin adının D.. G..’na ait albümde “S.” olarak değiştirildiği gibi eser sahibi olarak da bu davalının gösterildiğini, diğer eserin sahibi olarak ise iki albümde de davalı R.. A..’ın adının yazıldığını, davalı şirketin ise D.. G..’na ait albümün yapımcısı olduğunu, dolayısıyla müvekkilinin mali ve manevi haklarının ihlal edilmesinden tüm davalıların sorumlu bulunduklarını ileri sürerek, 10.000 TL maddi, 5.000 TL manevi tazminatın davalı Y.. Ö.. dışındaki davalılardan müteselsilen, 5.000 TL maddi, 2.500 manevi tazminatın ise davalı Y.. Ö..’den tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiş, 26.10.2012 tarihli ıslah dilekçesi ile maddi tazminat talebini 15.512, 66 TL’ye yükseltmiş, birleşen davada ise hüküm altına alınacak miktarlara 21.12.2000 tarihinden itibaren yasal faiz işletilmesine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, müvekkilinin MESAM’da eser sahibi olarak gözüken diğer davalı R.. A..’dan söz konusu eserleri devraldığını savunarak, davanın reddini istemiş, diğer davalılar davaya cevap vermemişlerdir.
Mahkemece, dava konusu sözlü bestelerin FSEK’nin 3. maddesi kapsamında musiki eseri oldukları, yayımlanmış bir eser nüshası üzerinde ismi eser sahibi olarak gösterilen kişinin, aksi sabit oluncaya kadar o eser üzerinde eser sahibi sayılacağı, dava konusu eserlerin eski tarihli iki adet plakta yer aldıkları, bu plaklarda söz-müzik yazarı ve derleyici olarak davacının adının yazıldığı, dolayısıyla davacının eser sahibi olarak kabul edildiği, söz konusu eserlerin davalılardan D.. G..’nun ve Y.. Ö..’in albümlerinde izinsiz olarak kullanıldıkları, eser sahibi olarak da D.. G.. ile R.. A..’ın adlarının geçtiği, ayrıca D.. G..’nun albümünde “Ç. S.” adlı eserin adının “S.” olarak değiştirildiği, bu hali ile davacının mali ve manevi haklarının ihlal edildiği, davacıya ait eserleri kendilerine ait eserlermiş gibi icra eden ve bu şekilde yayımlanmasına neden olan davalılar D.. G.. ve R.. A..’ın kast derecesinde ağır kusurlu oldukları, davacının zararının tamamından sorumlu bulundukları, davalı Y.. Ö..’in ise söz konusu eseri sadece dava dışı bir yapımcı firma hesabına icra ettiği, dolayısıyla sorumluluğunun bulunmadığı, davalı yapımcı şirketin de basiretli bir tacir gibi hareket etmediği için davacının maddi zararından sorumlu olduğu, ancak koşulları oluşmadığından bu davalıdan manevi tazminat talep edilemeyeceği gerekçesiyle davalı Y.. Ö.. hakkındaki davanın reddine, asıl ve birleşen davada 15.512,66 TL maddi tazminatın 21.12.2000 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte diğer davalılardan tahsiline, 5.000 TL manevi tazminatın 21.12.2000 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılar D.. G.. ve R.. A..’dan tahsiline dair verilen karar davalı D.. G.. vekili ile davalı şirket vekili ve davalı R.. A.. tarafından temyizi üzerine Dairemizin 19.09.2014 tarihli kararı ile onanmıştır.
Davalı D.. G.. vekili karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davalı D.. G.. vekilinin HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı D.. G.. vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nın 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 05,20 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK’nın 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 251,00 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak hazineye gelir kaydedilmesine, 16/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.