YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/1756
KARAR NO : 2015/8751
KARAR TARİHİ : 29.06.2015
MAHKEMESİ : ANKARA 9. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 15/05/2013
NUMARASI : 2010/84-2013/223
Taraflar arasında görülen davada Ankara 9. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 15/05/2013 tarih ve 2010/84-2013/223 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi asıl ve birleşen davada davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Asıl ve birleşen davada davacı vekili, müvekkilinin EPDK’nın 07.07.2005 tarihli kararı ile İ. ve T. şehirlerinde doğal gaz dağıtım faaliyetini yapmak üzere dağıtım lisansı aldığını, birleşen davada davalı olan A. Enerji Elektrik Üretim A.Ş’nin doğal gaz ihtiyacını karşılamak üzere sözleşme yapıldığını, 01.05.2008 tarihinden itibaren de adı geçen bu şirkete doğal gaz sevkıyatına başlanıldığını, sevk edilen doğal gazın 25C’ye kadar ısıtılarak tüketiciye verildiğini, ısıtma işlemi için dahili gaz kullanıldığını, bu durumun maliyeti yükselttiğini, taşınan doğal gazın asıl davada davalı şirkete ait olması nedeni ile bu maliyet farkından ithalatçı firma olan asıl davada davalının hem de tüketici olan birleşen davada davalının sorumlu olduğunu ileri sürerek; asıl ve birleşen davalarda ayrı ayrı 1.112.896,67 TL’nin 31.12.2009 tarihinden itibaren işleyecek reeskont faizi ile birlikte davalılardan tahsilini telep ve dava etmiştir.
Asıl davada davalı vekili, yanlar arasında sözleşme bulunmadığını, maliyet fazlası var ise bunun A. Enerji Elektrik Üretim A.Ş’den istenmesi gerektiğini, müvekkilinin doğal gazı iletim lisansı sahibi vasıtasıyla tüketicilere ulaştırıldığını, davacının tüketicilere tedarikçilerden gelen doğal gazı EPDK tarafından tespit edilen tarife üzerinden taşıma yükümlülüğünün bulunduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Birleşen davada davalı vekili ise, müvekkilinin davacıdan EPDK tarafından belirlenen tarifelerdeki ücretler kapsamında gaz iletimi hizmeti satın aldığını, bu tarifelerde yer alan hesaplama bedelleri dışında bedel ödeme yükümlüğünün bulunmadığını, taraflar arasında tarife dışı ödemeye ilişkin bir sözleşmenin de olmadığını savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre; tedarikçi olan S. Enerji A.Ş’nin tedarik ettiği doğal gazı tüketiciye davacı şirket vasıtasıyla ilettiği, bu işlemin de EPDK’nın düzenlediği ücret üzerinden gerçekleştirildiği, bu nedenle davacının iddia ettiği maliyet farkından asıl davada davalının sorumlu tutulamayacağı, birleşen davada davalı A. Enerji Elektrik Üretim A.Ş. açısından ise davacının iletim işini üstlendiği tüketicinin ilettiği doğal gazı kullanacağı tesisten ve bu tesislerde kullanılan doğal gazın standartlardan daha üst ısıda talep edileceğinden haberdar olduğu, EPDK’nın iletim işine ilişkin düzenlemelerinde doğal gazın ısıtılmasına ilişkin ek ücret belirlenmediği, davacının böyle bir öngörü ile maliyet artışını hesap ederek iletim işini kabul etmeden evvel davalı A. Enerji Elektrik Üretim A.Ş’den ek ücret talep edebileceği ancak davacı ile davalı A. Enerji Elektrik Üretim A.Ş. arasında ek ücret ödeneceğine dair bir anlaşma yapılmadığı, bu nedenle davacının birleşen davada davalıdan da ısıtma bedelini isteyemeyeceği gerekçesiyle; asıl ve birleşen davaların reddine karar verilmiştir.
Kararı, asıl ve birleşen davada davacı vekili temyiz etmiştir.
1- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davacı vekilinin davalı S.. A.. aleyhine açılan asıl davaya yönelik tüm temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2- Davacı vekilinin birleşen davaya yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince; dava dilekçesinde, İ. ve T.’de doğalgaz dağıtım faaliyetinde bulunmak üzere 4646 Sayılı Doğal Gaz Piyasası Kanunu ve ilgili mevzuat uyarınca dağıtım lisansı verilen davacı şirketin davalı A.Elektrik Üretim A.Ş’nin Kemalpaşa tesislerinde kullandığı doğal gazı iletim faaliyetinde bulunduğu, adı geçen davalı şirketin standart doğal gaz teslim sıcaklığı 15 santigrat derece olmasına rağmen doğal gazın en az 18 santigrat derecede teslimini talep ettiği, istenen sıcaklığın altında doğalgaz alınması halinde ise sistemlerinin çalışmayacağının bildirildiği, bu suretle davacı şirketin doğal gazın sıcaklığının 15 santigrat derecenin üzerine çıkarılması için dahili kullanım gazı kullanarak davalı şirketin talebini yerine getirdiği, dahili kullanım gazı nedeniyle oluşan maliyetin davalı şirketçe karşılanması gerektiği ileri sürülmüştür. Davalı A.. A.. tarafından davacı şirkete gönderilen 02.09.2009 tarihli yazıda gazın türbin giriş sıcaklığının en az 18 santigrat derece, Santral RMS çıkış sıcaklığının ise kış aylarında en az 26, yaz aylarında ise en az 23 santigrat derece olması gerektiği, aksi takdirde türbinlerin arıza yaptığı ifade edilmiş, 12.10.2010 tarihli yazı ile de EPDK’nın görüşü nazara alınarak, taşıma bedeli dışında bir bedel ödenmeksizin Kemalpaşa Santralı RMS çıkış sıcaklığının kış ayarında en az 26 santigrat derece, yaz aylarında ise en az 23 santigrat derece olarak gazın sağlanmasına devam edilmesi istenmiştir. Dava dışı B. G. C. tarafından davacı şirkete hitaben yazılan 21.04.2009 tarihli yazıda ülkemizde özel bir anlaşma olmaması durumunda doğal gaz teslim sıcaklığının 15 santigrat derece olduğu belirtilmiş, B. Doğal Gaz Kalite Şartnamesinde kimyasal kompozisyon açıklanırken m3 : 15 santigrat derece ve 1,01325 Bar mutlak basınçtaki 1 m3 gazın hacmine tekabül eder ifadelerine yer verilmiştir. Bilirkişi raporunda da teknik şartnamelere göre doğal gazın teslim sıcaklığının 15 santigrat derece olduğu, davacının sunduğu kayıtlara göre davacının davalı A. Elektrik Üretim A.Ş’nin Kemalpaşa RM/A tesislerindeki teslim sıcaklıklarının 06.05.2008 tarihinden 27.11.2008 tarihine kadar 15 derecenin üzerinde (örneğin Ekim Kasım aylarında en fazla 25 sentigrat derece), 28.11.2008 tarihinden 31.12.2008 tarihine kadar geçen sürede 22 gün 15 derecenin üzerinde (en fazla 19 santigrat derece) olduğu, davalının sunduğu sıcaklık değerlerine bakılırsa da davacının gazı çoğunlukla 30 santigrat derecenin üstünde bir sıcaklıkla teslim ettiği bildirilmiştir. Şu halde, davacının davalı A. Elektrik Üretim A.Ş’nin talebini dikkate alarak taşınan gazı ısıtarak teslim ettiği, teknik şartnamelere göre 15 santigrat derece olan doğal gazın teslim sıcaklığının altında veya üstünde doğal gaz talep edilmesi halinde gazın soğutulması veya ısıtılması için kullanılan dahili kullanım gazı bedelinin taşıyana ödenmesi gerektiği, EPDK Doğal Gaz Piyasası Dairesi Başkanlığı’nın 05.04.2010 ve 11.01.2013 tarihli dahili kullanım gazının taşıma bedelinin bir unsuru olduğu yönündeki görüş yazılarının dağıtım şirketleriyle tedarikçiler arasındaki taşıma hizmetleri sözleşmelerinde uygulanacağı, dolayısıyla işbu görüş yazılarının birleşen dava tarafları ararasındaki uyuşmazlıkla ilgili bulunmadığı, doğal gazın yüksek ısıda teslimi davalı A. Elektrik Üretim A.Ş’nin faydasına bulunduğundan sebepsiz zenginleştiği kabul edilmelidir. Böylece; doğal gaz teslim sıcaklığının davalı A.. A..’nin talebiyle davacı tarafından kullanılan dahili kullanım gazı ile arttırıldığı nazara alınarak davacının işbu maliyet bedelinin davalı A.. A.. tarafından ödenmesi gerektiği kabul edilmeli; doğal gaz teslim sıcaklıkları belirlenerek, davacının doğal gaz teslim sıcaklığının yükseltilmesi için yaptığı maliyetin hesaplanması amacıyla bilirkişi incelemesi yapılması, sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçeyle, birleşen davanın reddi yönünde hüküm tesisi doğru olmamış, davacı vekilinin birleşen davaya yönelik temyiz itirazlarının kabulüyle, kararın temyiz eden davacı yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin davalı S.. A.. aleyhine açılan asıl davaya yönelik tüm temyiz itirazlarının reddiyle, asıl davada verilen davanın reddine dair kararın ONANMASINA, (2) nolu bentte yazılı nedenlerle davacı vekilinin A.. A.. aleyhine açılan birleşen davaya yönelik temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 29/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.