YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/1570
KARAR NO : 2015/6086
KARAR TARİHİ : 29.04.2015
MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada … 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 29/05/2014 tarih ve 2013/249-2014/106 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 1961 yılından beri gıda sektöründe faaliyet gösterdiğini, 10.03.2000 tarih ve 2000/04524 sayılı 29, 30 ve 32. sınıflardaki emtialar için tescil olunan “…” markası ve 14.06.2007 tarihli 2007/32835 kod numaralı 29, 30 ve 32. sınıflarda tescilli “…” markasının sahibi olduğunu, davalı şirketin, 2011/53086 sayılı ve “…” ibaresinin 29, 35 ve 43. sınıftaki emtialar açısından tescil edilmesi istemi ile başvuruda bulunduğunu, Resmi Marka Bülteni’nde yapılan yayın üzerine, müvekkilinin başvuruya itiraz ettiğini, Markalar Dairesi Başkanlığı’nca itirazın reddine karar verildiğini, bu karara yapılan itirazın da nihai olarak …’nun 2013-M-4914 sayılı kararıyla reddedildiğini, oysa markaların ayırt edilemeyecek kadar aynı olduğunu, davalı şirketin kötü niyetli olduğunu, müvekkili markasının tescilli olduğu emtialar ile tescil edilmek istenen markanın tescil edileceği emtia sınıflarının ve markaların benzerliği nedeniyle 556 sayılı KHK’nin 8/1(b) maddesi bağlamında iltibasın bulunduğunu belirterek, … …’nun 2013-M-4914 sayılı kararının iptali ile tescili halinde markanın iptaline, hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı … vekili; başvuruya konu ibare ile itiraza mesnet markaların benzer olmadığı gerekçesiyle itirazın reddedildiğini, ret kararına yönelik başvurunun da aynı gerekçe ile … tarafından reddine karar verildiğini, kurum tarafından yapılan işlemlerin usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Diğer davalı, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; davacıya ait ‘…’ sözcüğünden ibaret markalara ilişkin dosyaya sunulan faturaların tanınmışlığı kanıtlamaya yeterli olmadığı; ihtilaf konusu markaların 29. sınıf bakımından aynı olduğu, fakat 35 ve 43. sınıflar bakımından farklı olduğu; davacıya ait 2013 başvuru tarihli ‘…’ ibareli markaların dava konusu markanın başvuru tarihinden sonraki tarihli olması nedeniyle değerlendirilmeye alınmayacağı; ‘…’ sözcüğü cins, tür belirtilen tanımlayıcı bir sözcük değilse de yiyecek ve gıda maddelerinin sağlıklı olduğu, vücudu zinde tutacağı telmihini taşıdığı; davaya konu ‘…’ markasındaki ‘…’ ibaresinin Sandiviç kelimesinden
türetildiği ve markanın ‘…’ olarak okunup ilk iki hecedeki vurgu ve anlam farkı nedeniyle davacı markalarından işitsel, görsel ve kavramsal olarak yeterince farklılaştığı; Yargıtay’ın ‘…’ kararında da kabulün bu yönde olduğu dolayısıyla işaretlerin benzer olmadığı, aynı yöndeki … kararında da bir isabetsizlik bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve somut uyuşmazlıkta başvuru konusu ibare ile itiraza dayanak markanın ortalama tüketici nezdinde bir bütün olarak bıraktıkları izlenim itibariyle benzer bulunmamalarına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi ile yerel mahkeme kararının ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 29/04/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.