YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/1510
KARAR NO : 2015/8419
KARAR TARİHİ : 17.06.2015
ESAS NO : 2015/1510
KARAR NO : 2015/8419
MAHKEMESİ : ANKARA 4. FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 15/09/2014
NUMARASI : 2011/258-2014/215
Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 15/09/2014 tarih ve 2011/258-2014/215 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; tüm fikri ve mali hakları müvekkili şirkete ait olan N. Üniversite Otomasyon Sistemi adlı programın üretim tarihinin 06.08.2002 olduğunu, program yazılımının davalı firma tarafından T. Üniversitesi için taklit edildiğini, söz konusu program içeriğinde, müvekkili tarafından U. Üniversitesi için üretilen programın dokümanlarının bulunduğunu, Kartal Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nin 2010/165 D. İş sayılı dosyası ile programlar arasındaki benzerliklerin tespit edildiği ileri sürerek asıl ve birleşen davada esere tecavüzün men’i, durdurulması ile FSEK 68 maddesi uyarınca şimdilik 1.000,00 TL maddi tazminata hüküm olunmasını talep etmiştir.
Davalı Zekeriya vekili; müvekkilinin başka bir firmanın yazılımını kopya etmediğini, T. Üniversitesine kendi geliştirdiği programı verdiğini, ancak Üniversite’nin müvekkilinin alacağını ödemediğini ve programın çalışmadığı gerekçesiyle verilen hizmetin durdurulduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı Üniversite vekili, söz konusu programın 28.10.2010 tarihinde gerçekleştirilen Öğrenci İşleri Otomasyon ve Yazılım İhalesi ile alındığını, müvekkilinin hangi program üzerinde kimin telif hakkı olduğunu bilemeyeceğini, bilahare yüklenicinin edimlerini yerine getirmemesi üzerine sözleşmenin 16.12.2010 tarihinde fesih edildiği, yazılımın şifrelerinin yüklenici firmada bulunduğunu, yazılımdan idarece faydalanılmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davalı şahıs tarafından oluşturulan ve T.Üniversitesi web tabanına yerleştirilen “Öğrenci İşleri Otomasyon ve Yazılım Hizmetleri – O.” programının kaynak ve nesne kodları ile davacı tarafa ait programın kaynak kodlarının, veri tabanı yapısının ve veri tabanı erişim mantığının, yazılım mimarilerinin tamamen farklı olduğu, eşleşen hiçbir dosya bulunmadığı, arayüze esas sayfa tasarımları arasında benzerlikler bulunduğu, ancak davacıya ait arayüzün güzel sanat eseri niteliğinde olmadığı ve 554 sayılı KHK uyarınca yapılmış bir tasarım tescilinin de bulunmadığı, öte yandan bizatihi web sayfasının görünümüne ilişkin arayüzler sebebiyle açılmış bir davanın bulunmadığı, davacının eser niteliğindeki bilgisayar programından doğan FSEK kapsamındaki bir hakkının ihlal edilmediği gerekçesiyle asıl ve birleşen davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 30,20 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına,17/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.