YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/14977
KARAR NO : 2016/170
KARAR TARİHİ : 13.01.2016

MAHKEMESİ : 7. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 03/04/2015
NUMARASI : 2014/2058-2015/150

Taraflar arasındaki davadan dolayı 7. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 03/04/2015 gün ve 2014/2058-2015/150 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK’nın 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000 TL’yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 03.04.2015 tarihi itibariyle 2.080,00 TL’dir.
Somut olayda davacı 697,43 TL’nın davalıdan faiziyle tahsilini talep etmiş, mahkemece davanın reddine karar verilmiş olup, söz konusu miktarın hüküm tarihi itibariyle yukarıda anılan Kanun hükmü uyarınca temyiz sınırının altında kaldığı anlaşıldığından temyizi kabil olmayıp, davacı vekilinin temyiz isteminin bu nedenle reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin HUMK’nın 432/4. maddesi hükmü uyarınca REDDİNE, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 13/01/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.