YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/1416
KARAR NO : 2015/11992
KARAR TARİHİ : 12.11.2015

MAHKEMESİ : İSTANBUL 3. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 27/03/2014
NUMARASI : 2002/1282-2014/66

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 3. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 27/03/2014 tarih ve 2002/1282-2014/66 sayılı kararın duruşmalı olarak incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş olup, duruşma için belirlenen 10/11/2015 günü başkaca gelen olmadığı yoklama ile anlaşılıp hazır bulunan davacı vekili Av. C. K. ve davalı B.. Z.. vekili Av. Ş.. A.. dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalılar E.. A.., C.. S.., T.. O.., E.. I.., F.. G.., C.Ü. ve E.B. Z.- 2000 yılı içinde görev yapan İ. Yatırım Menkul Değerler A.Ş’nin (İktisat Yatırım A.Ş.) eski Yönetim Kurulu üyeleri olduğunu, İ.Yatırım A.Ş’nin 30.04.2001 tarihinde yapılan 2000 faaliyet yılına ilişkin Olağan Genel Kurul toplantısında davalı yönetim kurulu üyelerinin 2000 yılında yapmış oldukları muamele, fiil ve işlerden dolayı ibra edilmediğini, davalılardan E. B. Z. dışındaki davalılar E.. A.., C.. S.., T.. O.., E.. I.., F.. G.. ve C.. Ö.. 30.04.2001 tarihli genel kurulda alınan yönetim kurulu üyelerini ibra etmeme kararına karşı ibra edilmelerinin gerektiğinin tespiti (İbra Davası) ve ilgili genel kurul kararının iptali istemi ile dava açtıklarını, davanın halen derdest olduğunu, 10.03.2000 tarihinde yapılan genel kurul toplantısında yönetim kurulu üyelerine 2000 yılı içinde huzur hakkı olarak aylık 35,545,024 TL net ücret ödenmesi kararlaştırılmış olmasına rağmen yönetim kurulu başkanı E.. A..’a 2000 yılı içinde toplam 56,632,037,407 TL’sı hakkı huzur ve maaş olarak ödendiğini, 2000 yılı içinde o zaman sermaye ve yönetim bakımından İ.Yatırım A.Ş’ye hakim bulunan grup şirketlerinden Avrupa A. Holding A.Ş. ve İ. Bankası T.A.Ş’ye ait 2 adet gayrimenkulün toplam 1,982,350 (KDV dahil) ABD Doları bedel ile yine aynı gruba ait şirketlerden İktisat Finansal Kiralama A.Ş. aracılığı ile İ. Yatırım A.Ş’ye finansal kiralama yolu ile satıldığını, Sermaye Piyasası Kurulu’nun Seri V No… Tebliği’nin 58 B.maddesinin aracı kurumların sermaye piyasası faaliyetlerini yürütebilmek için gerekli olanın üstünde taşınmaz edinmelerini yasakladığı ve söz konusu gayri menkullerin gerek mevcut kullanım şekilleri, gerek hali hazırdaki nitelikleri ve özellikle satın alma bedelleri dikkate alındığında sermaye piyasası faaliyetlerini yürütebilmek için gerekli olanın üzerinde olduğu kanaatine oluşturacak karinelerin mevcut olduğunu, 22.07.2002 tarihinde yapılan toplantıda İ. Yatırım A.Ş’nin Genel Kurul’u Türk Ticaret Kanunu’nun 341.maddesi uyarınca eski yönetim kurulu üyeleri davalılar hakkında dava açma kararı aldıklarını, BDDK’nın 15.03.2001 tarihinde yayınlanan 198 sayılı kararı ile İ. Yatırım A.Ş’nin sermayesinin çoğunluğuna sahip olan İ. Bankası T.A.Ş’nin (Banka), temettü hariç ortaklık hakları ile yönetim ve denetimi, kaynaklarını Banka’nın hissedarlarının oluşturduğu sermaye grubuna aktarması nedeniyle Mevduatı Sigorta Fonu’na (TMSF) devredildiğini, İ. Bankası T.A.Ş’nin TMSF’ na devrinden önce yapılan yukarıda sayılan şirket genel kurul kararına aykırı olarak E.. A..’a “maaş” adı altında yapılan ödemeler ve aynı hissedar grubuna ait şirketlerinden ihtiyaç dışında gayri menkullerin finansal kiralama yolu ile devralınması yolu ile İ. Yatırım A.Ş’nin kaynaklarının şirket dışına çıkarıldığını ve zarara uğratıldığının anlaşıldığını ileri sürerek, genel kurul kararına aykırı olarak yapılan ödemeler nedeniyle davacının uğradığı zararın tazmini amacıyla eski YK üyesi E.. A..’dan faizleri hariç 65.338.000.000 TL tutarında tazminatın, fazlaya dair haklar saklı tutularak, taşınmaz alımları nedeniyle davacının uğradığı zarardan dolayı tüm davalılardan müteselsilen 880.312.224.000 TL tutarında tazminatın tahsilini talep ve dava etmiştir .
Davalılardan Elif Bilge Zapporoli, davanın reddini savunmuştur.
Davalılardan E.. A.. ve C.. Ö.. vekili, davanın reddini savunmuştur.
Diğer davalılar vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna göre, ödeme evrakına göre 2000 yılı için E.. A..’a ödenen toplam meblağın net olarak değil brüt olarak ödendiği, bu rakamın netinin ise net 38.233.490.000 TL olduğu, bu miktarın içinde huzur hakkı yanında ayrıca aylık ücretlerin de bulunduğu, aylık ücretlerin toplam ödenen her bir ay içerisinde ağırlıklı oranı teşkil ettiği, ücret hakkı ile huzur hakkının nitelik ve amaçları itibariyle bir birinden tamamen farklı olduğu, ancak bu iki ödemenin birlikte yapılmasının mümkün ve başlı başına hukuka aykırılık oluşturmadığı, toplam ödenen meblağ açısından net- brüt ödenen miktar ayrımı yapıldığı, özellikle yapılan ödemeler içinde sadece huzur hakkı bulunmadığı, tebliğ hükümlerinin, aracı kurumların ticari amaçlı ve sermaya piyasası faaliyetlerini yürütebilmek için gerekli olanın üstünde taşınmaz edinmeyi yasakladığı, davacı her ne kadar taşınmazın doğrudan mülkiyetini değil finansal kiralama sözleşmeleri kapsamında uzun süreli kullanmak haklarını edinmiş ise de; sonuç itibariyle belirli süre sonunda leasıng konusu malın mülkiyetini de kazanma imkanının bulunması malik gibi kullanma olgusunun varlığı karşısında finansal kira yolu ile kullanım hakkı elde edilen malların da tebliğde anılan yasa kapsamına sokulması kabul edilebileceği, taşınmazların edinme değerleri, edinme tarihi itibariyle davacının zararına yol açacak nitelik ve miktarda olmadığı, davacının zarara uğradığını da ispatlayamadığı gerekçesiyle davalılardan E.. A.., C.. S.. ve E. B. Z.hakkındaki açılan davanın reddine, diğer davalılar hakkında açılan davanın ise açılmamış sayılmasına karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, takdir olunan 1.100,00 TL duruşma vekalet ücretinin davacıdan alınıp davalı B.E.B.’ye ödenmesine, davacı TMSF harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına, 12/11/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.