YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/12096
KARAR NO : 2015/12222
KARAR TARİHİ : 18.11.2015
MAHKEMESİ : PÜLÜMÜR ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 08/04/2013
NUMARASI : 2010/35-2013/8
Taraflar arasında görülen davada Pülümür Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 08/04/2013 tarih ve 2010/35-2013/8 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin hayvancılık işi ile uğraştığını ve koyunlarını Ç. İlçesi’nden E.’a taşıması hususunda davalı Ramazan ile anlaştığını, davalı Ramazan’ın nakliyeci olduğunu ve kendisine ait olan, sürücülüğünü diğer davalı Kahraman’ın yaptığı araç ile taşıma işlemi gerçekleştirilirken 29/05/2010 tarihinde aracın kaza yapması neticesinde 80 adet koyunun telef olduğunu, davalıların kusuru nedeniyle müvekkilinin zarara uğradığını ileri sürerek, taraflar arasında kararlaştırılan nakliye ücreti olan 1.000,00 TL ile 80 adet koyun karşılığı 40.000,00 TL’nin dava tarihinden itibaren ticari faiziyle birlikte davalılardan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili, davacının yüklemeyi kendisinin yaptığını ve baştan kusurlu davranarak araca kapasitesinden fazla hayvan yüklediğini, yükleme ile ilgili olarak müvekkillerinin herhangi bir bilgisinin bulunmadığını, meydana gelen kazada müvekkili sürücü Kahraman’ın kusuru bulunmadığını, kazanın meydana gelmesinde araca haddinden fazla hayvan yükleyen davacının kusurlu olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, toplanılan deliller ve tüm dosya kapsamına göre, kaza nedeniyle 80 adet koyunun telef olduğu, davalı sürücü Kahraman’ın kazanın oluşumunda kusurlu olup, 6762 sayılı TTK’nın 782. maddesi uyarınca taşıyıcının kullandığı kimselerin veya maiyetinde çalışanların kusurlarının kendi kusuru hükmünde olması, aynı Yasa’nın 784. maddesi uyarınca da taşıyıcı, taşınan eşyanın gönderilene teslimine kadar kendi yerine geçen bütün taşıyıcıların ve eşyanın taşınmasını kendilerine bıraktığı kimselerin fiil ve kusurlarından kendi kusuru gibi mesul bulunması nedeniyle davalı Ramazan’ın da kusurlu olduğu, davalılarca, kazaya araca haddinden fazla yükleme yapan davacının sebebiyet verdiği savunulmuş ise de, bu savunmaya itibar edilmediği zira, davalıların beyanlarının kendi içinde çelişkiler içerdiği gibi, fizik kuralları gereğince araca ne kadar fazla koyun yüklenirse, araçtaki koyunların hareket kabiliyetleri de o kadar azalacağından bunun sadece araçtaki koyunlara zarar vereceği ve belki bu nedenle sıkışıklıktan yahut hareketsizlikten taşıma esnasında bir miktar koyunun telef olacağı ancak, sürücünün işini de kolaylaştıracağı, kaldı ki, araca haddinden fazla hayvan yüklenmiş olsa bile, davalı tarafın davacıyı bu hususta uyarması, davacının ısrar etmesi halinde taşımayı yapması gerektiğinden, davalı tarafın savunması bir an için doğru kabul edilse bile yine, bundan basiretli bir şekilde davranmayan davalıların sorumlu olacağı, davalı tarafça TTK’nın 781. maddesi uyarınca, kazaya kendileri dışında başka bir şeyin sebep olduğuna ilişkin bir delil de ibraz edilemediği hatta, davalıların savunmalarını araştırmak için olay yerinde keşif yapılmasına karar verilmiş ise de, davalı tarafın keşif ücretini yatırmaması nedeniyle yapılamadığı, davalı Ramazan’ın davacı ile taşıma sözleşmesi akdetmesi nedeniyle sorumluluğunun sözleşmeye, davalı Kahraman’ın ise, haksız fiile dayanmakta olup, zarardan müteselsilen sorumlu oldukları gerekçesiyle, davanın kabulü ile, 80 adet koyun karşılığı 40,000,00 TL ile taşıma ücreti olarak 1.000 TL olmak üzere toplam 41.000,00 TL’nin 29/05/2010 tarihinden itibaren işleyecek ticari faiziyle birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalılar vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalılar vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalılar vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2.100,55 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalılardan alınmasına, 18/11/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.