YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/9719
KARAR NO : 2015/8599
KARAR TARİHİ : 22.06.2015

MAHKEMESİ : İSTANBUL 4.FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 27/03/2014
NUMARASI : 2011/85-2014/56

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 4.Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 27/03/2014 tarih ve 2011/85-2014/56 sayılı kararın duruşmalı olarak incelenmesi davalı vekili ve katılma yoluyla davacı vekili tarafından istenmiş olup, duruşma için belirlenen 05/05/2015 günü hazır bulunan davacı vekili Av.H. D. ile davalılar vekili Av. A.Y. T.dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalılar tarafından “G. Oto Parfümleri” adlı reklam filminde, müvekkili şirketin mali haklarının Türkiye temsilcisi bulunduğu “L. is in the air” isimli müzik eserinin izinsiz olarak kullanıldığını ileri sürerek, şimdilik (186.760) TL’nın temerrüt faiziyle birlikte davalılardan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili, reklam filmi için hak sahibi olan SC B. Media SLR ile anlaşılıp gerekli ödemenin yapıldığını, davacının hak sahipliğini kanıtlaması gerektiğini, talebin fahiş olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, dairemizce verilen bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda, bozma sonrasında yaptırılan bilirkişi incelemesi sonucunda ibraz edilen ikinci bilirkişi raporu ile ek raporda da belirtildiği gibi, ilk karardan sonra davacı tarafın Yargıtay aşamasında ibraz edilmiş olan ve EMI Music P. G. GmbH&Co.KG ile EMI M. P.Limited Şirketleri arasında yapıldığı anlaşılan, 8 Haziran 2001 tarihli sözleşme ile birlikte, davacı tarafın dayandığı anlaşmalar arasında zincirin kurulduğu, D. B. tarafından imzalanan anlaşmada bu kişinin sıfatının “t. as M.” biçiminde, “M. olarak ticari işlem yapan” anlamında kabul edilmesi gerektiği, böylece D. B.’un davacı şirket adına hareket ederek bu anlaşmayı yaptığı, dolayısıyla Yargıtay aşamasında ibraz edilen sözleşme ile birlikte davacı M. Şirketi’nin dava konusu müzik eserinin kullanımı için izin verme ve bedel talep etme hakkının mevcut olduğu, bozma öncesi alınan bilirkişi raporunda davacının talep ettiği, 186.000 TL’lik rakamın uygun olduğu görüşü ile bozma sonrası alınan raporda açıklanan 10.000-15.000 TL +KDV biçimindeki görüşler arasında çelişki mevcut olduğundan, davacının isteyebileceği kullanım bedeli konusunda yaptırılan son bilirkişi incelemesi sonucunda ibraz edilen ek raporda açıklanan 50.000 Amerikan Doları rakamı dosya kapsamına, Türkiye’deki müzik piyasasının içinde bulunduğu koşullara, emsal uygulamalara ve hakkaniyete uygun görülerek, 50.000 Amerikan Dolarının davanın açıldığı tarihteki Merkez Bankası Döviz Satış Kuru üzerinden Türk Lirası cinsinden değerinin 70.620 TL olduğu gözetilerek ve davacının dava dilekçesinde 3 kat bedel talep etmediği, 3 kat bedel talep hakkını saklı tutarak açıkça “lisanssız kullanım bedelinin tahsilini” istediği, bir an için 3 kat bedel talep ettiği kabul edilse dahi, Anayasa Mahkemesi’nin 28/02/2013 tarih ve 2012/133 Esas, 2013/33 Karar sayılı kararında da belirtildiği gibi FSEK 68. maddesi gereğince rayiç bedelin kaç katı tutarında tazminata hükmolunacağının mahkemenin takdirinde olduğu ve mahkemelerin her olayda otomatik olarak 3 kat bedele hükmetmek gibi bir zorunluluğunun bulunmadığı, Anayasa Mahkemesi tarafından da belirtildiği gibi tazminat miktarının takdirinin mahkemeye ait olduğu, bu nedenle somut olayda davaya konu edilen kullanımın karşılığı olarak davanın açıldığı tarihteki piyasa koşullarına göre 70.620 TL’lik rakamın oluşa ve hakkaniyete uygun olması nedeniyle bu rakamın artırılmasına gerek bulunmadığı, nihayet davanın açıldığı tarihte yürürlükte bulunan FSEK 68/1 maddesindeki hükme göre davacının böyle bir bedel talep edebilmesi için mali hakları devralmış olması gerekirken, davacının ibraz ettiği sözleşmelere göre statüsünün “mali hakları devralan kişi” değil, “hak takip yetkisi bulunan kişi” biçiminde olduğu bu nedenle dahi 3 kat bedele hükmedilmesinin gerekmediği gerekçesiyle, davanın kısmen kabulü ile davacının mali hak takip yetkisi bulunan L. Is In The Air adlı müzik eserinin davalılarca G. O. P. reklamlarında kullanılması nedeniyle 50.000 Amerikan Dolarının davanın açıldığı tarihteki merkez Bankası Döviz Satış Kuru Karşılığı olan 70.620 TL kullanım bedelinin dava tarihi itibariyle hesaplanacak ticari temerrüd faizi ise birlikte davalılardan müteselsilen tahsili ile davacıya verilmesine fazlaya dair talebin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalılar vekili ve katılma yoluyla davacı vekili temyiz etmiştir.
1-Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına, davacı şirket ile EMI M. P. Limited şirketi arasında imzalanan sözleşmenin tarafının davacı şirket yetkilisi D. B. değil bizatihi davacı şirket olmasına göre, davalılar vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2 – Dava, davacı şirketin mali haklarını temsil yetkisine sahip olduğunu ileri sürdüğü eserin davalılar tarafından izinsiz olarak kullanıldığı iddiası ile tazminat istemine ilişkindir.
Davacı vekili, davalılar tarafından “G. O. P.” adlı reklam filminde, müvekkili şirketin mali haklarının Türkiye temsilcisi bulunduğu “L. is in the air” isimli müzik eserinin izinsiz olarak kullanıldığını ileri sürerek, şimdilik 186.760 TL’nın temerrüt faiziyle birlikte davalılardan tahsilini talep ve dava etmiş, mahkemece yapılan yargılama sonunda, yukarıda açıklanan gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Mahkemece, davacının dava konusu eser için Türkiye’de hak takip yetkisinin bulunduğunu kanıtlayamadığı gerekçesiyle daha önce verilen davanın reddine ilişkin karar, Dairemizce bozulmuş, bozma kararında; davacı vekili tarafından ileri sürülen sözleşme örneklerinin FSEK’nun 52. maddesi ve Uluslar arası uygulamanın işleyiş şeklinin değerlendirilmesi yönünden bozulmuştur. Bu kapsamda mahkemece alınan bilirkişi raporunda söz konusu bozma kararı gereğince inceleme yapılmış ve dosya içinde mevcut bulunan sözleşmeler değerlendirmelere tabi tutulmuşsa da, davalılar vekili tarafından ileri sürülen ciddi itirazlara ilişkin bir inceleme yapılmamıştır. Nitekim davalılar vekili, J. A.&S. PTY ile EMI M.P. G.Gmbh arasında yapılan ve edinilen hakların devrinin yasaklandığına ilişkin hükümler içeren 2003 tarihli sözleşme kapsamında, davacının hak sahipliğinin söz konusu olamayacağı yönünde itirazlarını öne sürmüş ancak gerek bu yönde alınan ek raporda gerekse mahkeme karar gerekçesinde, yapılan itiraza yönelik doyurucu açıklama ve tartışmalara yer verilmemiştir. Bu durumda, önceki bozma kararının gereklerinin yerine getirildiğinden söz edilemeyeceğinden, davacının hak sahipliğinin ve bunun sonucu olarak aktif dava ehliyeti bulunup bulunmadığının belirlenmesi yönünden, ilgili sözleşmenin, anılan hükümleri ile birlikte değerlendirilerek sonuca ulaşılması gerekirken, eksik inceleme ile hüküm kurulması doğru görülmemiş, kararın bozulması gerekmiştir.
3 – Bozma neden ve şekline göre, taraf vekillerinin eserin rayiç bedeline ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1 numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalılar vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, 2 numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalılar vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hükmün, davalılar yararına BOZULMASINA, 3 numaralı bentte açıklanan nedenlerle, bozma neden ve şekline göre taraf vekillerinin eserin rayiç bedeline ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, takdir olunan 1.100 TL duruşma vekalet ücretinin davalı bankadan alınıp davacıya verilmesine ödedikleri temyiz peşin harcın istekleri halinde temyiz edenlere iadesine, 22/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.