YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/9715
KARAR NO : 2014/18584
KARAR TARİHİ : 28.11.2014
MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada…. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 17/11/2011 gün ve 2008/525-2011/446 sayılı kararı onayan Daire’nin 14/01/2014 gün ve 2012/9194-2014/767 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 1992 yılından beri davalının Trabzon servisi olarak faaliyet gösterdiğini, davalının, 2005/4 sayılı Motorlu Taşıtlar Sektöründeki Dikey Antlaşmalar ve Uyumlu Eylemlere İlişkin Muafiyet Tebliği uyarınca bayii standartlarını revize etmek suretiyle yeni bir sözleşmeyi servislere gönderdiğini, 23.12.2006 tarihli bu sözleşmenin müvekkili elinde bulunmadığını, bu kapsamda davalının onayından geçen büyük bir inşaata başlandığını, daha sonra davalının yetkili servis sözleşmesine bitişik yetkili servis standartlarında 20.02.2008 tarihinde yeniden değişiklik yapması nedeniyle ilave süre talep ettiğini, her ne kadar 2 yıl süre verilmiş ise de yeni inşaata girişmek yerine mevcut inşaatta bu standartların uygulanmasına başlandığını, bu standartların önemli inşaat değişiklikleri içerdiğini, masraf doğurucu olduğunu, servis hizmeti veren tarafı zor duruma soktuğunu, davalının 12.08.2008 tarihli ihtarnamesiyle mevcut servisin standartlara sahip olmadığı, yeni tesisin de tamamlanamadığı gerekçesiyle sözleşmeyi feshettiğini bildirdiği, yaptırılan tespitlerden anlaşılacağı üzere, mevcut servisin standartlarda olduğu, ek inşaatın %90 oranında tamamlandığını, inşaatın uzamasının nedeninin davalının sık sık standart değiştirmesinden kaynaklandığını, bu nedenle asıl sözleşmenin geçici maddesinin hükmünün kalmadığını, 31. maddeye uygun olarak 15 günlük süre verilmediğini, yetkili servis sözleşmenin tek taraflı olarak dayatıldığını ve ıslah isteminde bulunarak, sözleşmenin feshinin geçersizliğine ve 100.000 TL zararın tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesin istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, toplanan kanıtlar ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davanın reddine dair verilen kararın davacı vekilince temyizi üzerine karar dairemizce onanmıştır.
Davacı vekili, bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nın 442. maddesi gereğince REDDİNE, alınması gereken 52,40 TL karar düzeltme harcı peşin ödenmiş olduğundan yeniden alınmasına yer olmadığına, 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK’nın 442/3. maddesi hükmü uyarınca, takdiren 228,00 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davacıdan alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 28/11/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.