YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/2778
KARAR NO : 2014/6363
KARAR TARİHİ : 01.04.2014
MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada Kocaeli 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 11/09/2012 gün ve 2011/368-2012/299 sayılı kararı onayan Daire’nin 09.10.2013 gün ve 2012/19051 – 2013/17979 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili ile davalıların … Makina Nakliyat Ltd. Şti.’nin ortakları olduğunu, davacının 30.000 TL ödemek suretiyle 09.11.2010 tarihinden bu yana şirketin ortağı olduğunu, davalıların davacıya hesap vermediğini, kazançtan payına düşeni olmadığını, taraflar bir araya gelerek şirketle ilgili işlem ve karar almalarının mümkün olmadığını, taraflar arasındaki güvenin sarsıldığını iddia ederek, kazançtan davacının payına isabet eden 10.000 TL’nin faizi ile tahsilini ve tasfiye sonundaki payına düşen miktarın davalılardan alınarak davacıya verilmesini dava ve talep etmiştir.
Davalılar, davanın reddini istemişlerdir.
Mahkemece, toplanan kanıtlara göre, TTK’nın 551/2. maddesine göre her limited şirket ortağın haklı nedene dayanarak kendisinin ortaklıktan çıkmasına izin verilmesini veya ortaklığın feshini mahkemeden isteme yetkisi bulunduğu, ortaklıktan çıkma davası ile ortaklığın feshi davalarının ayrı davalar olduğu, davacının çıkma değil, fesih ve tasfiye ile geçmiş dönemde ödenmeyen kar payının ödenmesini istediği, haklı nedenlerin Kanunda sayıldığı, taraf beyanı ve tanık anlatımına göre şirketin feshini gerektirecek bir hususun varlığının davacı tarafından ispat edilmediği, kar payı istemi yönünden ise Yargıtay kararlarına göre ortaklar kurulu kararının olmasının şart olduğu ve böyle bir kararın bulunmadığı gerekçeleriyle davanın reddine dair tesis edilen karar, davacı vekilinin temyizi üzerine, Dairemizce onanmıştır.
Davacı vekili, karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nın 442. maddesi gereğince REDDİNE, alınması gereken 52,40 TL karar düzeltme harcı peşin ödenmiş olduğundan yeniden alınmasına yer olmadığına, 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK’nın 442/3. maddesi hükmü uyarınca, takdiren 228,00 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 01.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.