Yargıtay Kararı 11. Hukuk Dairesi 2014/18383 E. 2015/8380 K. 17.06.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/18383
KARAR NO : 2015/8380
KARAR TARİHİ : 17.06.2015

MAHKEMESİ : POLATLI 1. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 17/12/2013
NUMARASI : 2011/222-2013/520

Taraflar arasında görülen davada Polatlı 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 17/12/2013 gün ve 2011/222-2013/520 sayılı kararı onayan Daire’nin 15/09/2014 gün ve 2014/5317-2014/13700 sayılı kararı aleyhinde davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı vekili, davalı Banka şubesinin 2003 yılından itibaren mudisi olan müvekkilinin davalı banka nezdinde açtırmış olduğu vadeli ve vadesiz hesaplarının mevcut olduğunu, bu hesaplarla ilgili işlemlerin müvekkilinin daha önce tanıdığı ve bankada şef olarak görevli bulunan G. Y. adlı kişi tarafından takip edildiğini, müvekkilinin 2007 yılının Nisan ayında hesabında Türk Lirası cinsinde bulunan 25.000 TL tutarındaki parasının banka çalışanı şef G. Y’in telkini sonucu müvekkiline dekont imzalatılmak suretiyle elinden alındığını, banka çalışanı G. Y.’in beyanına inanarak, 25.000 TL’yi banka çalışanı G. Y’e bırakarak ayrıldığını, ancak daha sonra G. Y.in birtakım usulsüz işlemler yapıp ortadan kaybolduğu öğrenilince müvekkilinin bankaya başvurduğunu ve 31.07.2007 tarihi itibariyle hesabında para bulunmadığının anlaşıldığını, davalı Banka’nın bu zarardan sorumlu bulunduğunu ileri sürerek 25.000 TL’nin müvekkilinin yazılı talep ve davalının temerrüt tarihi olan 03.08.2007 tarihinden itibaren işleyecek ticari (avans) faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne dair verilen kararın davalı vekilince temyizi üzerine karar dairemizce onanmıştır.
Davalı vekili bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nın 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 05,20 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK’nın 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 251,00 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak hazineye gelir kaydedilmesine, 17/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.