YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/16716
KARAR NO : 2015/11774
KARAR TARİHİ : 10.11.2015
MAHKEMESİ : İSTANBUL 2. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 23/06/2014
NUMARASI : 2013/193-2014/90
Taraflar arasında görülen davada İstanbul 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 23.06.2014 tarih ve 2013/193-2014/90 sayılı kararın duruşmalı olarak incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş olup, duruşma için belirlenen 10.11.2015 günü başkaca gelen olmadığı yoklama ile anlaşılıp hazır bulunan davacı vekili Av. Y.. K.. dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili banka bünyesinde devren birleşen E. T.A.Ş ile N. Giyim San. ve Tic. Ltd. Şti. arasında genel kredi sözleşmeleri imzalandığını, davalıların sözleşmeleri müşterek borçlu müteselsil kefil sıfatıyla imzaladıklarını, sözleşmelere istinaden N. Giyim San. ve Tic. Ltd. Şti. lehine teminat mektupları verildiğini, kredi borcunun ödenmemesi üzerine ihtarname ile davalıların teminat mektubu komisyon alacakları ve ferileri ile teminat mektubu tazmin riskinden oluşan hesapların katedildiğini, müvekkili bankanın davalılardan toplam 13.355,43 TL alacaklı bulunduğunu, ayrıca muhatabı Atatürk Havalimanı Gümrük Müdürlüğü olan 672 TL tutarlı mer’i teminat mektubu yönünden 24.06.2013 tarihi itibariyle gecikme zammı ile birlikte 9.900,78 TL alacağın bulunduğunu ileri sürerek bu bedellerin davalılar tarafından banka nezdinde açılacak hesaba depo edilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili, davacı bankanın külli halefi E. A.Ş.’nin dava dışı asıl borçlu N. Giyim San.ve Tic. Ltd. Şti.’den hak ve alacaklarını alacağın temliki sözleşmesi ile TMSF’ye devrettiğinden davacı bankanın aktif dava ehliyetinin bulunmadığını, ayrıca 10 yıllık zamanaşımı süresinin geçmiş olduğunu, esasa ilişkin olarak da davanın reddinin gerektiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, dava açıldığı sırada yürürlükte olan 5411 Sayılı Yasa’nın 141. maddesinin geçmişe yönelik olarak fon alacakları bakımından uygulanmasını düzenleyen geçici 16. maddesinin Anayasa Mahkemesi’nin 04/06/2014 tarihli kararı ile iptal olunduğu, buna göre 5411 s.y. 141. maddesindeki 20 yıllık zamanaşımı süresinin geriye dönük olarak uygulanması imkanının kalmadığı, bu durumda zamanaşımına ilişkin genel hükümlere müracaat etmek gerekeceği, yürürlükteki Borçlar Kanunu’nun 146. maddesindeki 10 yıllık zamanaşımının dava konusu bakımından uygulanması mümkün düzenleme içerdiği, dava konusu kredi sözleşmesinin 20/08/1993 tarihine imzalandığı, kredi borcu ile ilgili 1994 yılında yapılan ihtarat doğrultusunda 1995 yılında icra takibi yapıldığı, Genel Kredi Sözleşmesini yapan bankanın TMSF’ye devrinden sonra 04/08/2006 tarihinde aynı borç ile ilgili ihtarnamenin gönderildiği, borcun davalı yönünden muaccel olduğu 1995 yılından itibaren 04.08.2006 tarihine kadar ki Borçlar Kanunu’nun 146. maddesinde belirlenmiş olan 10 yıllık zamanaşımı süresini kesen ya da durduran başka bir neden bulunmadığı gerekçesiyle davalının zamanaşımı definin kabulü ile davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
1- Davacı vekili, müvekkili ile devren birleşen E. TAŞ ile dava dışı N. Giyim San. Tic. Ltd. Şti. arasında imzalanan genel kredi sözleşmesi imzalandığını ve bu sözleşmenin müşterek borçlu ve müteselsil kefillerinin davalılar olduğunu, bu kredi sözleşmesi kapsamında teminat mektupları verildiğini, kredi borcunun ödenmemesi üzerine hesapların kat edildiğini ileri sürerek alacak isteminde bulunmuş ise de, dosya kapsamında bulunan ve mahkemece bir değerlendirmeye tabi tutulmayan belgelere göre, E. TAŞ’ın 02/07/2001 tarihinde E. A.Ş. bünyesine katıldığı, E. A.Ş. ile TMSF arasında yapılan 28/12/2001 tarihli alacağın temliki sözleşmesi ile E.A.Ş.’nin dava konusu kredi sözleşmesinden kaynaklanan tüm hak ve alacaklarını ferileri ve teminatları ile birlikte TMSF’ye devir ve temlik ettiği, TMSF ile RCT V. Yönetimi A.Ş. arasında yapılan kredi alacağı temlik sözleşmesi ile de dava konusu kredi sözleşmesinden doğan hak ve alacakların TMSF tarafından temlik edildiği anlaşılmaktadır.
Bu itibarla, mahkemece dosyada bulunan söz konusu temlik sözleşmeleri değerlendirilip tartışılmadan, yani davacının bu davayı açmakta aktif husumet ehliyetinin bulunup bulunmadığı irdelenmeden hüküm kurulması doğru olmamış, hükmün bu nedenle resen bozulması gerekmiştir.
2- Bozma sebep ve şekline göre davacı vekilinin temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenle hükmün BOZULMASINA, (2) nolu bentte açıklanan nedenle davacı vekilinin temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, takdir olunan 1.100,00 TL duruşma vekalet ücretinin davalılardan alınarak davacıya verilmesine, 10.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.