Yargıtay Kararı 11. Hukuk Dairesi 2014/15115 E. 2015/8037 K. 10.06.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/15115
KARAR NO : 2015/8037
KARAR TARİHİ : 10.06.2015

MAHKEMESİ : İSTANBUL (KAPATILAN) 31. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 07/11/2012
NUMARASI : 2011/178-2012/231

Taraflar arasında görülen davada İstanbul (Kapatılan) 31. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 07/11/2012 gün ve 2011/178-2012/231 sayılı kararı onayan Daire’nin 06/01/2014 gün ve 2013/3914-2014/74 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin davalı Bankadan kredi talebinin bulunduğunu, 1.500.000 USD limitli, 60 ay vadeli, 6 aylık Euribor faizi üzerine %3,75 spread ilavesi ile belirlenecek faizli, bir kereye mahsus %1,25 komisyonlu ve erken geri ödeme halinde ise erken geri ödenen ana para üzerinden % 2 oranında erken geri ödeme komisyonu koşulları ile müvekkili şirketin kredi talebinin kabul edildiğini, kredi kullanıldıktan sonra davalı bankanın kredi faiz oranlarını tek taraflı haksız ve hukuka aykırı olarak artırmak için müvekkili şirketin nakde sıkıştığı anı bekleyerek kredi faiz oranlarını artırdığını, sözleşmeye uygun faiz ödenmesi durumunda kredinin kat edileceği tehdidi karşısında müvekkilinin mecburen talep edilen faizi ödemek zorunda kaldığını, bankanın bu haksız ve hukuka aykırı uygulamaları nedeni ile müvekkilinden fazladan 71.905 Euro tahsil ettiğini, erken geri ödeme halinde geri ödenen paranın % 2’si oranında komisyon almak yerine kendi belirlediği erken geri ödeme komisyonuna göre 3.062 Euro aldığını, müvekkili şirketin kredi limitleri müsait olmasına rağmen hiçbir gerekçe göstermeden sözleşmelerle taahhüt ettiği kredileri kullandırmadığını, müvekkili şirketi ödeme yapamaz hale getirdiğini, davalının bu haksız ve hukuka aykırı eylemi nedeni ile nakit akışındaki bozulmayı factoring şirketleri ile gidermeye çalıştığını, böylece kullandığı paranın maliyetinin artması sonucunun ortaya çıktığını, davalının bu tutumu nedeni ile müvekkili şirketin fazladan ödediği faiz tutarının 153.989 Euro olduğunu, davalının taahhütlerinin yerine getirmeyerek müvekkilinin nakit akışını bozduğu ve periyodik ödemeleri keyfi olarak açtığı kredili mevduat hesaplarından karşılayarak bu hesaptan yaptığı ödemelere fahiş fiyatlar uyguladığını, bu işlemler neticesinde müvekkili şirketin uğradığı zarar miktarının 12.130 Euro olduğunu, davalının limitlerin müsait olmasına ve yeterli teminatın bulunmasına rağmen zaman zaman keyfi uygulamalarda kullandırdığı kredilerin telafisi için rotatif krediler kullanılmasının zorunlu hale geldiğini, müvekkili şirketin kullandığı krediler sebebi ile fazladan 9.733 Euro faiz ödemek zorunda kaldığını, davalı bankanın müvekkili şirketten haksız ve hukuka aykırı olarak tahsil ettikleri ile haksız ve hukuka aykırı olarak taahhütlerini yerine getirmeyerek müvekkili şirketin uğradığı zararlar toplamının 250.819,00 Euro olduğunu ileri sürerek, fazlaya dair talep ve dava hakları ile BK’nın 83/2. maddesinde yer alan tercih hakları saklı kalmak kaydı ile 250.819,00 Euro’nun faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın reddine dair verilen kararın davacı vekilince temyizi üzerine karar dairemizce onanmıştır.
Davacı vekili bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nın 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 05,20 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK’nın 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 251,00 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak hazineye gelir kaydedilmesine, 10/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.