YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/13693
KARAR NO : 2014/20118
KARAR TARİHİ : 19.12.2014
MAHKEMESİ : BURSA(KAPATILAN) 3. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 04/03/2014
NUMARASI : 2012/194-2014/56
Taraflar arasında görülen davada Bursa(Kapatılan) 3. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 04/03/2014 tarih ve 2012/194-2014/56 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirket işçilerinin toplu taşıma ücreti için davalı şirket ile anlaştıklarını, kurumsal kart karşılığı toplam 45.315,68 TL ödeme yapıldığını, müvekkilince yapılan ödemelere karşılık davalı şirketçe şimdiye kadar 10.562,54 TL’lik fatura düzenlediğini, bakiye 34.753,14 TL için fatura kesmediği gibi net bilgi de vermediğini ileri sürerek, işçilerin kullandığı kartlardan toplu taşıma ücreti olarak kullanılmayan ve fatura edilmeyen 34.753,14 TL’nin faiziyle birlikte tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacı şirkete verilen kartların toplu ulaşım araçları yanında belediyenin şirketlerinden olan BESAŞ A.Ş’nin satış bayilerinden ekmek ve diğer ürünleri satın almak için, belediyenin işlettiği Botanik Park’taki hayvanat bahçesine girişlerde ve belediyenin işlettiği müze girişlerinde de kullanılabildiğini, bu kartların elektronik ortamlardaki kayıtlarının takibinin E-K.. Elektronik Ücr. Top. A.Ş tarafından yapıldığını, davacı çalışanlarının elinde bulunan kullanımda olan kartlara 01.07.2011-31.01.2012 tarihleri arasında toplam 44.965,60 TL’lik dolum yapıldığını, dolum yapılan kartların davacı şirket çalışanlarınca halen kullanılmakta olduğunu, davacının 26.01.2012 tarihli dilekçe ile Ocak, Şubat ve Mart 2012 aylarında verilen kartları dava dışı yan kuruluşları olan P.. Ltd.Şti. olarak kullanmak istediklerini, bu aylara ilişkin faturaların da anılan şirkete kesilmesini istediğini, yüklenen kredilerin halen davacı ve yan kuruluşu olan P.. Ltd.Şti çalışanları tarafından kullanıldığını, yükleme yapılan miktarın tamamı için fatura kesilmemesi müvekkilin edimini yerine getirmediğini göstermediğini, kullanım yapılan kısmın 10.870,92 TL olarak faturalandırıldığını, kullanım(23.647,12 TL) yapılıp da faturalandırılmayan kısmın (12.776,20 TL) en kısa zamanda faturalandırılacağını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacı ve diğer kardeş firmalar tarafından yapılan ödemelerin toplamının 347.330,48 TL, davalı tarafından davacı ve diğer kardeş şirketler tarafından talep edilen kartlara yapılan yüklemelerin toplamının ise 347.253,52 TL olduğu, avanslar hesabında kalan tutarın 76,96 TL olduğunun anlaşıldığı, davalı tarafından davacı ve diğer kardeş şirketlere kesilen faturaların toplam tutarı 248.126,31 TL olup Besaş kullanımlarının ise 98.389,40 TL olduğu, halen kullanımda olan ve faturasının kullanımdan sonra düzenlenmesi gereken tutarın ise 6.414,99 TL hesaplandığı, sadece davacı şirket esas alındığında davacı şirket adına düzenlenen faturaların toplamının 100.288,00 TL olduğu ve düzenlenen fatura miktarına göre davacının davalıdan alacağının bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, davacı tarafından davalıya ödenen toplu taşıma ücretinin faturalandırılmadığı iddia olunan bakiyesinin istirdadı istemine ilişkindir. Mahkemece 13.01.2013 tarihli bilirkişi raporu uyarınca yazılı gerekçe ile davanın reddine karar verilmiş ise de, davacı vekili anılan rapora itiraz dilekçesinde mahkemenin kardeş şirket olarak tanımladığı şirketlerin farklı tüzel kişilikler olduğunu, kardeş şirket olarak tabir edilen şirketlerin kendi hesapları ile ilgili olarak Bursa 5. Asliye Ticaret Mahkemesi’nin 2012/304 E. ve Bursa 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nin 2012/461 E. sayılı dosyalarında ayrı dava açtıklarını, her bir şirketin ödeme, fatura ve mahsuplaşmasının ayrı olduğunu, dava tarihi itibariyle müvekkilinin davalıdan alacağı olup olmadığı hesaplanmak gerekirken davadan sonraki mahsuplaşmaların da hesaplamada dikkate alındığını, müvekkilince kullanılmayan ve davalı tarafından faturalandırılmayan kart bedeli hesaplanarak iadesi için ticaret hukuku konusunda uzman bir heyetten yeni bir bilirkişi raporu alınmasını gerektiğini belirtmiştir. Davacı vekili, davalı tarafından verilen dava konusu kurumsal kartın müvekkilinin işçilerini toplu taşıma hizmetlerinden yararlanmak için kullandığını iddia etmesine rağmen, davalı vekili anılan kartın toplu taşıma hizmetleri dışında belediyenin şirketlerinden olan BESAŞ A.Ş’nin satış bayilerinden ekmek ve diğer ürünleri satın almak için, belediyenin işlettiği Botanik Park’taki hayvanat bahçesine girişlerde ve belediyenin işlettiği müze girişlerinde de kullanılabildiğini savunmuştur.
Bu itibarla, mahkemece tarafların iddia, savunma ve bildirdikleri delilleri doğrultusunda davacının ödediği 45.315,68 TL karşılığında kaç tane kart verildiği, bu kartların kimler tarafından nerelerde kullanıldığı, dava tarihi itibariyle bu kartların kimlerde bulunduğu ve dava tarihi itibariyle kartlara yüklenen miktarın ne kadarının kullanılıp ne kadarının kullanılmadığı araştırılıp, davalı vekilince dosyaya ibraz edilen davacının davalıya hitaben yazdığı 26.01.20012 tarihli yazı uyarınca Ocak, Şubat ve Mart 2012 tarihlerinde dava konusu kartlardan dava dışı P.. Ltd. Şti’ne kullandırılan meblağ ve davacı ile işbirliği içinde bulunduğu iddia olunan dava dışı B.. Ltd. Şti’ne kullandırılan meblağ varsa bu da nazara alınmak ve davacının dava tarihi itibariyle davalıdan alacağı bulunup bulunmadığı belirlenmek ve oluşacak sonuç çerçevesinde karar verilmek gerekirken yerinde görülmeyen yazılı gerekçeyle davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 19.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.