YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/11818
KARAR NO : 2015/8366
KARAR TARİHİ : 16.06.2015
MAHKEMESİ : İSTANBUL(KAPATILAN) 51. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 13/05/2014
NUMARASI : 2011/261-2014/184
Taraflar arasında görülen davada İstanbul(Kapatılan) 51. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 13/05/2014 tarih ve 2011/261-2014/184 sayılı kararın duruşmalı olarak incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş olup, duruşma için belirlenen 16/06/2015 günü hazır bulunan davacı vekili Av. İ. Y. ile davalı vekili Av. B. T. dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, 24.12.2007 tarihinde davalı geminin İ.B. U.G. Ç. önlerinde makine arızası nedeniyle sürüklenerek deniz tehlikesine maruz kaldığını, İ.Gemi Trafik Hizmetleri Müdürlüğü’nün talimatıyla Kurtarma 3 ve Kurtarma 4 römorkörlerinin ekipmanları ile güç kullanmak suretiyle kazazede geminin karaya çıkması önlenerek olası daha büyük tehlikelerin önüne geçildiğini, başarılı şekilde verilen kurtarma-yardım hizmeti neticesinde geminin deniz tehlikesinden kurtarılarak emniyet altına alındığını ve B.’ye demirletildiğini, 34.000.000 USD kurtarılan gemi, 203.370 USD bunker, 3.014.400 USD yük, 5.652.000 USD navlun olmak üzere toplam 42.869.770 USD’lik kurtarılan değerler üzerinden 8.000.000 USD kurtarma-yardım teminatı talep edilmesinin uygun görüldüğünü, gemi ve yük ilgililerince teminat yatırılmadığından 2007/31 D.İş sayılı dosya üzerinden seferden men kararı alındığını, TTK’nın 1232. maddesi gereğince müvekkili kurtarıcının emniyet altına alınan veya kurtarılan şeyler üzerinde rehin hakkı, emniyet altına alınan şeyler üzerinde teminat verilinceye kadar hapis hakkı olduğunu ileri sürerek, P. Bayraklı SV E. adlı gemi ve gemi üzerinde bulunan yük için 8.000.000 USD üzerinden müvekkili lehine kanuni rehin ve hapis hakkı tanınmasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, verilen hizmetin TTK’nın 1224/3. maddesi uyarınca cer (römorkaj) niteliğinde sayılamayacak derecede fevkalade hizmetlerden olması gerektiğini, gemi ve yükün tam olarak deniz tehlikesi içinde olmadığını, ses kayıtlarından römorkörlerin gemiye müdahale etmek üzere çağrılmasında gemi kaptanının telkini olmadığını, müdahale takdirinin K. K. ile S. K. ilgilisi arasındaki konuşma sonrasında kararlaştırıldığını, gemi batma, oturma veya ziya tehlikesi içinde bulunmadığından çekme hizmetini aşan mahiyette fevkalade bir hizmet verilmediğini, fevkalade emek harcanmadığını, harcanan zamanın kurtarma-yardım hizmeti için çok az bir süre olduğunu, talep edilen miktarın fahiş olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, davalıya ait geminin makinesinin arızalanarak sürüklendiği, davacının tehlikeyi bertaraf etmek için kurtarma hizmeti verdiği, 6762 sayılı TTK’nın 1225. maddesine göre kurtarma ücretinin hak ve nesafet ölçüsüne göre belirleneceği gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne, 6762 sayılı TTK’nın 1232. maddesi uyarınca gemi üzerinde 1.500.000 USD alacak yönünden kanuni rehin hakkı tesisine, hapis hakkı tanınmasına karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, taraf vekillerinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, taraf vekillerinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, takdir olunan 1.100 TL duruşma vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, aşağıda yazılı bakiye 89.967,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, istek halinde aşağıda yazılı 29.961,25 TL harcın temyiz eden davacıya iadesine, 16/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.