YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/10889
KARAR NO : 2015/7757
KARAR TARİHİ : 04.06.2015
MAHKEMESİ : İSTANBUL ANADOLU 1. FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 11/03/2014
NUMARASI : 2010/110-2014/43
Taraflar arasında görülen davada İstanbul Anadolu 1. Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 11/03/2014 tarih ve 2010/110-2014/43 sayılı kararın duruşmalı olarak incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş olup, duruşma için belirlenen 02.06.2015 günü hazır bulunan davacı vekili Av. B. Ş. ile Davalı vekili Av. M.. A.. dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin, üretici firmaların lisans hakkı çerçevesinde üretimini yaptığı yazılımların, Türkiye’deki yasal temsilcisi olduğunu, müvekkilinin bu şekilde hak sahibi olduğu yazılımların, davalı şirket tarafından iş yerindeki bilgisayarlarına izinsiz şekilde yüklendiğinin ve lisanssız olarak kullanıldığının tespit edildiğini, bu durumun müvekkilinin FSEK’ten kaynaklanan haklarının ihlali niteliğinde bulunduğunu ileri sürerek FSEK’in 68. maddesi uyarınca şimdilik 1.000 TL’nin faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiş, 15.04.2013 tarihli ıslah dilekçesi ile talebini 62.132,94 TL’ye yüksetmiştir.
Davalı vekili, söz konusu yazılımın, programı tanıtım amacıyla müvekkiline ait iş yerine gelen davacı çalışanı tarafından bilgisayarlara yüklendiğini, müvekkilinin de davacı çalışanına böyle bir programa ihtiyaç duymadıklarını ancak T. tarafından onaylanma aşamasında olan projede kullanabileceklerini söylediğini, dolayısıyla davacının, müvekkilinin, bu programı almaya gücünün olmadığını ve program bedelinin T. tarafından karşılanacağını bildiğini, anılan projeye ilişkin sözleşme imza aşamasındayken davacının mahkeme aracılığıyla bilgisayarlarda söz konusu yazılımların yüklü olduğunu tespit ettirdiğini ve işbu davayı açtığını, davacının kötüniyetli olduğunu, müvekkilinin programı kullanarak hiç bir kazanç sağlamadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davaya konu yazılımın eser niteliğini taşıdığı, davalının, davacının hak sahibi bulunduğu yazılımı, iş yerindeki iki adet bilgisayara izinsiz biçimde yükleyerek davacının çoğaltma hakkını ihlal ettiği, yazılımın davacı çalışanı tarafından yüklendiği savunmasının hayatın olağan akışına aykırı olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne, FSEK’in 68. maddesi uyarınca 62.132,94 TL’nin faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, takdir olunan 1.100 TL duruşma vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, aşağıda yazılı bakiye 3,184,30 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 04/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.