YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/10775
KARAR NO : 2014/18204
KARAR TARİHİ : 24.11.2014
MAHKEMESİ : KAYSERİ 3. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 07/05/2014
NUMARASI : 2012/372-2014/182
Taraflar arasında görülen davada Kayseri 3. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 07/05/2014tarih ve 2012/372-2014/182 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin “P… Delux” isimli koltuk ve kanepe tasarımlarının TPE nezdinde 2011/07154 tescil numarası ile, “S… ve Dolunay” isimli koltuk ve kanepe tasarımlarının 2011/04465 ve “Side” isimli koltuk ve kanepe tasarımlarının 2012/00611 tescil numarası ile tescil edilmiş olduklarını, müvekkili şirketin tasarlayarak imal ettiği bu ürünlerin davalı tarafından üretilen “Saray”, Akdeniz Berjeri”, “Pasifik Berjeri”, “Nova”, “Konfor” ve “Sidelya” isimli ürünlerde kullanılarak müvekkilinin endüstriyel tasarım tescilinden doğan haklarına tecavüz edildiğini ileri sürerek, davalının tecavüzünün tespiti ve önlenmesine, tecavüz teşkil eden ürünlere ve üretiminde kullanılan araç ve gereçlere el konulmasına, uğranılan maddi zararlar için 554 sayılı KHK’nın 52/c maddesi uyarınca 25.000 TL maddi tazminat ile 25.000 TL manevi tazminatın yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davaya konu edilen tasarımların davacı tarafından tescil edilmeden önce üretimi başka firmalar tarafından yapılan piyasaya mal olmuş ürünler olduğunu, müvekkili şirket tasarımları ile davacı tasarımlarının benzer olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davalının “Konfor”, “Pasifik Berjer”, “Akdeniz Berjer”, “Nova” ismiyle ürettiği ürünlerin yeni ve ayırt edici nitelikte bulunmayıp davacının TPE nezdinde tescilli endüstriyel tasarımlarına tecavüz teşkil ettiği, davacı taraf dosyaya örnek lisans sözleşmesi sunmadığından ve mevcut duruma göre davacının talep ettiği tazminat miktarının belirlenmesi mümkün olmadığından 818 sayılı BK’nın 42. maddesine göre değerlendirme yapılması gerektiği gerekçesiyle, davalı eylemlerinin davacının tasarım hakkına tecavüz oluşturduğunun tespitine, tecavüzün önlenmesine, bu ürünlerin üretimi nedeniyle kullanılan her türlü araçlara el konulmasına, karar kesinleştiğinde masrafı davalı tarafça karşılanmak suretiyle kararın ulusal gazetede ilanına, 17.500 TL maddi tazminat ve 17.500 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Dava, tescilli tasarıma tecavüzün tespiti istemine ilişkin olup mahkemece davacının tasarım hakkına tecavüzün tespiti ile birlikte tecavüz teşkil eden ürünlerin üretiminde kullanılan her türlü araçlara el konulmasına da karar verilmiştir. Ancak, el konulmasına karar verilen araç, cihaz ve makinelerin münhasıran tecavüz oluşturan ürünlerin imalatına tahsis edilip edilmediği hususlarında gerektiğinde konusunda uzman bir bilirkişiden görüş alınmaksızın ve tecavüz teşkil eden ürünler dışında başka ürünlerin de aynı araç, gereç ve makinelerle üretiminin yapılıp yapılamayacağı belirlenmeksizin yazılı şekilde ürünlerin üretiminde kullanılan her türlü araç ve gereçlere el konulmasına şeklinde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 24/11/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.