YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/10698
KARAR NO : 2015/7510
KARAR TARİHİ : 02.06.2015

MAHKEMESİ : İSTANBUL 4. FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 29/04/2014
NUMARASI : 2013/4-2014/95

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 4. Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 29/04/2014 tarih ve 2013/4-2014/95 sayılı kararın duruşmalı olarak incelenmesi davalı karşı davacı vekili tarafından istenmiş olup, duruşma için belirlenen 02/06/2015 günü hazır bulunan davacı-karşı davalı vekili Av. D. T. S. ile davalı-karşı davacı vekili Av. H.Ö.dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, yiyecek sektöründe faaliyet gösteren müvekkili ile davalı arasında, 10/09/2006-28/02/2012 tarihleri arasında geçerli olmak üzere bir Franchise sözleşmesi akdedildiğini, buna göre müvekkilin davalı adına tescilli T. T. adını kullanarak faaliyet göstereceğini, buna karşılık davalıya isim kullanma ve giriş bedeli ödeyeceğini, sözleşme gereğince müvekkilinin B. semtindeki bir alışveriş merkezinde dükkan kiralayarak iç ve dış dekorasyonunu yaptırdığını, sisteme giriş bedeli ile isim hakkı bedellerini ödeyerek T. T. adıyla faaliyete geçtiğini, müvekkilinin performansından son derece memnun kalan davalının merkez şube olan N. şubesine taşınmak üzere müvekkiline teklifte bulunduğunu, bundan sonra müvekkilinin B. semtindeki işyerinde yaptığı bütün masrafları bırakarak N.’ ndaki merkez şubeye taşındığını, bu işyerinin de tamamen davalının istek ve standartlarına göre yeni baştan dizayn ve dekore edilerek gene T.T. adıyla faaliyete geçildiğini, buna karşılık davalının 07/01/2009 tarihinde teslim edilen malların fatura bedellerinin süresinde ödenmediği ve mağaza kapasitesine uygun mal satışı yapılmadığı gerekçeleri ile sözleşmeyi feshettiğini, bu iddiaların haksız olduğunu, tüm ödemelerin davalıya verilen çeklerle peşin olarak ödendiğini, bu sözleşmede asgari ciro şartının bulunmadığını, mağaza kapasitesinin belli olmadığını, müvekkilinin B.de ve N.’ nda ki mağazaları için yaptığı masraflarla birlikte zararın 34.030 TL olduğunu, bunun yanında isim hakkı için 17.000 TL ve sisteme giriş için 10.000 TL ödeme yaptığını ileri sürerek, bu kalemler bakımından toplam 25.000 TL tazminatın sözleşme feshi tarihinden itibaren ticari temerrüt faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiş, ıslah dilekçesi ile de maddi tazminat talebini 34.439 TL’ ye yükseltmiştir.
Davalı vekili, taraflar arasındaki sözleşmenin bir taşeron sözleşmesi olduğunu, davalı tarafın bu sözleşme ile üstlendiği iyi ve kaliteli hizmet yükümlülüğünü yerine getirmediğini, mağazanın kapasitesine uygun mal satışı gerçekleştirmediğini, sözleşmeye uygun mal teslimine rağmen malların fatura bedellerini süresinde ödemediğini, bundan dolayı müvekkilini ciddi bir zarara uğrattığını, müvekkilinin sözleşmeyi haklı olarak feshettiğini, sözleşmeye göre fesih için sebep gösterme zorunluluğunun dahi bulunmadığını, kaldı ki sözleşmenin davacının kusuruyla ve haklı olarak feshedilmiş olduğunu, davacının herhangi bir zarara uğramadığını, davacı tarafça yapılmış herhangi bir tadilat ya da dekorasyonun söz konusu olmadığını, zarar bulunsa bile müvekkilinin bundan sorumlu olmadığını, taşeron sözleşmesinin başlangıçta bir yıl için akdedildiğini, bu süre sona erdikten sonra taraflarca feshedilmediğinden belirsiz süreli hale geldiğini, sözleşmenin feshi sayesinde davacının zarar etmesinin önüne geçildiğini, öte yandan davacı ile müvekkil arasındaki cari hesap ilişkisi nedeniyle davacıdan 9.457.88 TL alacağı kaldığını bildirerek, asıl davanın reddini savunmuş, karşı davasında ise 9.457,88 TL’ nin ticari faizi ile birlikte davacıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve benimsenen bilirkişi raporu kapsamından, taraflar arasındaki T. T.Franchise Anlaşmasının 11/10/2006 tarihinde imzalandığı, bu anlaşma ile davalıya ait T., T. T., T. S. markalarının davacı tarafça İ. B.semtinde kullanılmasının öngörüldüğü, bu Franchise sözleşmesine göre işletme kurallarının davalı tarafça belirlendiği, sözleşmenin 4.10 maddesine göre davacının herhangi bir satış kotasının bulunmadığı, minimum satış rakamı belirlenmediği, davacının sisteme giriş bedeli olarak 10.000 USD+ KDV ile aylık 1000 USD Franchise kullanım bedeli ödemesinin kararlaştırıldığı, daha sonra imzalanan taşeron sözleşmesi başlıklı 2007 tarihli sözleşmenin, davalıya ait T. T.markası ile davacının Nişantaşı semtinde, davalı tarafından gönderilecek gıda ürünlerinin satışı ve bunlardan dolayı hasılatın %40′ nı davalıya ödenmesine ilişkin olduğu, her ne kadar sözleşmenin başlığında taşeron sözleşmesi yer almakta ise de, sözleşme ile davalıya ait T. T. markasının davacı tarafça işletecek mağazada kullanılmasına izin verildiği, bu mağazada satışı yapılacak gıda maddelerinin davalı tarafından temin ve teslim edileceğinin öngörüldüğü, işletme ana kurallarının, satılacak malların ve fiyatlarının, yapılacak reklamların davalı tarafından belirlendiği göz önüne alındığında sözleşmenin bir Franchise sözleşmesi niteliğinde olduğu, Şişli 4. Sulh Hukuk Mahkemesinin 2008/453 D. İş sayılı dosyasında yapılan bilirkişi incelemesi sonucunda ibraz edilen bilirkişi raporuna göre davacının Ş.semtindeki işyeri dekorasyonu için harcama tutarının 34.030 TL olduğu, taraflar arasındaki sözleşmenin feshedildiğinin çekişmesiz olduğu, sözleşmenin feshinin haklı olup olmadığının taraflar arasında tartışmalı olduğu, hükme esas alınan 24/02/2014 havale tarihli hesap bilirkişisi raporuna göre davacı tarafın T. T. Franchise Anlaşması kapsamında ürün bedellerinin davalıya zamanında ödendiği, taraflar arasındaki sözleşmede herhangi bir asgari satış rakamının belirlenmediği, bu hususun Franchise Anlaşmasının 4.10 maddesinde açıkça yazılı olduğu, dolayısıyla mağaza kapasitesine uygun satış yapılmadığı yönündeki iddianın soyut olduğu ve ispatlanamadığı, bu durumda sözleşmenin davalı tarafça feshedilmesinin haklı bir gerekçe taşımadığı, bu sözleşmenin feshi nedeniyle davacının uğradığı menfi zararı davalıdan talep hakkının bulunduğu, davacı karşı davalı taraflar arasındaki 11/10/2006 tarihli sözleşmenin 31/05/2011 tarihine kadar yürürlükte kalacağına güvenerek yapmış olduğu harcamaların, sözleşmenin feshi nedeniyle kalan süre dikkate alınarak uygun bir kısmının ve davacının yapmış olduğu isim hakkı ve sisteme giriş bedellerinin aynı sürelerle orantılı bir bölümünü davacı tarafça talep hakkının mevcut olduğu, bilirkişi tarafından yapılan hesaplamaya göre fesih tarihinde sözleşmenin kalan süresinin 949 gün olması nedeniyle davacının talep edeceği zarar miktarı, dekorasyon gideri, isim hakkı ve sisteme giriş bedelinden kalan süreye oranla 34.439.21 TL olduğu, karşı dava yönünden karşı davacının cari hesap alacağının ispatlanamadığı, davalı karşı davacıdan defter ve fatura ibrazının istenmesine rağmen davalı karşı davacının defter ve fatura ibraz etmediği, böylece karşı davanın ispat edilemediği gerekçesiyle, asıl davanın ıslah edilmiş hali
ile kabulü ile 34.439 TL tazminat alacağının 25.000 TL lik kısmına dava tarihinden itibaren, kalan kısmına ise 18/03/2014 tarihinden itibaren ticari temerrüd faizi uygulanmak suretiyle davalıdan tahsil edilerek davacıya verilmesine, karşılık davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı karşı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı-karşı davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı-karşı davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, takdir olunan 1.100 TL duruşma vekalet ücretinin davalı-karşı davacıdan alınarak davacı-karşı davalıya verilmesine, aşağıda yazılı bakiye 1.764,00 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 02/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.