YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/10665
KARAR NO : 2014/18390
KARAR TARİHİ : 26.11.2014

MAHKEMESİ : ANKARA 10. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 08/04/2014
NUMARASI : 2011/51-2014/202

Taraflar arasında görülen davada Ankara 10. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 08/04/2014 tarih ve 2011/51-2014/202 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, davacı Adem dışındaki davacıların davalının işlettiği trende seyahat ederken meydana gelen trafik kazası sonucu yaralandıklarını, valizlerinin kaybolduğunu ileri sürerek davacı Adem dşındaki her bir davacı için 100,00 TL tedavi ücreti, psikolojik maluliyet dolayısıyla 300,00 TL maddi ve kaybolan özel eşyaları için 100,00 TL olmak üzere toplam 1.500,00 TL maddi tazminatın, her bir davacı için de ayrı 20.000 TL olmak üzere toplam 80.000 TL manevi tazminatın tahsili talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, kazanın meydana gelmesinde davalının bir kusuru bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; aynı kaza sebebiyle başka mahkemelerce verilen kararın Dairemizce yapılan temyiz inceleme sonucu davalının kusurlu olduğunun tespit edildiği, bunun yanında aynı kaza sebebiyle Bilecik Ağır Ceza Mahkemesi’nde yapılan yargılamada da alınan bilirkişi raporunda kazanın meydana gelmesinde trenin makinistlerinin kusurlu olmamasına rağmen davalı kuruluşun işletme kusurunun bulunduğu, asli kusurun ise paletli iş makinesi sürücüsüne ait olduğunun belirtildiği, davacı Adem dışındaki davacıların yaralanması sebebiyle yapılan tedavi masraflarının davacılar tarafından yapıldığı ve ayrıca kullanılan tedavi araçlarının ispatına yönelik bir delil sunulamadığı, kaybolduğunu iddia ettikleri eşyaların kaza sırasında yanlarında bulunduğu ve kaybolduğu hususunun tereddüte yer olmayacak şekilde ispatlanamadığı, Adli Tıp Raporuna göre kaza nedeniyle davacı M.. G..’in bir ay, davacı C.. G..’in bir gün ve davacı C.. G..’in yedi gün süreyle işgöremez hale geldikleri gerekçesiyle davacıların maddi ve manevi tazminat istemlerinin kısmen kabulü ile davacı M.. G.. için 300,00 TL maddi ve 10.000.00 TL manevi, davacı C.. G.. için 15.85 TL maddi ve 5.000,00 TL manevi, davacı C.. G.. için 16,55 TL maddi ve 5.000,00 TL manevi, davacı A.. G.. için 2000 TL manevi tazminatın kaza tarihinden itibaren işleyecek faiziyle tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
1- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacılar vekilinin tüm, davalı vekilinin aşağıdaki bentler kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2- Ancak, zaman itibariyle uygulanması gereken 818 Sayılı BK’nın 47. maddesi uyarınca cismani zarara duçar kalan kişi manevi tazminat isteyebilir. Her ne kadar Yargıtay’ın yerleşik uygulamaları gereğince bazı hallerde yakınların da manevi tazminat isteyebileceği kabul edilmekteyse de, bu durumun söz konusu olabilmesi için oluşan maluliyetin süreklilik arz etmesi ve cismani kaybın ağır olması gerekir. Somut uyuşmazlıkta geçici bir iş göremezlik söz konusudur. Bu itibarla, davacı eş A.. G..’in manevi tazminat isteminin reddine karar vermek gerekirken kabulü doğru olmamış kararın bu nedenle davalı yararına bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
3- Ayrıca, dava konusu kazada yaralanan davacı Ceyda kaza tarihinde 13 yaşında olup, ilk öğretim 8. sınıf öğrencisidir ve kaza nedeniyle okulda sene kaybı yaşamamıştır. Davacı Ceren ise 3 yaşındadır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, Ceyda için 7, Ceren için ise 1 günlük geçici iş göremezlik tazminatı hesaplanmışsa da anılan davacılar hakkındaki geçici iş göremezlik tazminatı talebinin, yaşları ve davacı Ceyda’nın okulda sene kaybı yaşamadığı nazara alındığında reddine karar vermek gerekirken yanılgılı değerlendirme ile kabulüne karar verilmesi doğru olmamış kararın bu nedenle de davalı yararına bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin tüm, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının REDDİNE, (2) ve (3) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile kararın davalı yararına BOZULMASINA, temyiz harcı davacılardan peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 26/11/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.