Yargıtay Kararı 11. Hukuk Dairesi 2014/10482 E. 2014/20453 K. 29.12.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/10482
KARAR NO : 2014/20453
KARAR TARİHİ : 29.12.2014

MAHKEMESİ : İSTANBUL(KAPATILAN) 35. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 03/03/2014
NUMARASI : 2013/61-2014/49

Taraflar arasında görülen davada İstanbul (Kapatılan) 35. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 03/03/2014 tarih ve 2013/61-2014/49 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin sigortalısı olan B.. R… Otomasyon San. ve Tic. A.Ş‘nin Almanya’dan satın aldığı üç kap içinde 3286 kg çelik borunun 16/02/2012 tarihinde davalıya teslim edildiğini ve 17/02/2012 tarihinde yola çıkıldığını, taşıma esnasında çelik boru emtiasının hasara uğradığını bu durumun 27/02/2012 tarihinde davalının Gebze’deki antreposundan boşaltılırken anlaşıldığını ve 28/02/2012 tarihli tutanak düzenlenerek CMR belgesi üzerine yazıldığını, ekspertiz incelemesi neticesi tespit edilen 11.680,51 Euro tazminatın sigortalıya ödenip, yasa gereği haklarına halef olunduğunu, bu nedenle 27.639,59 TL‘nin ödeme tarihi olan 17/10/2012 tarihinden işleyecek avans faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, CMR 32’de öngörülen bir yıllık süre geçtikten sonra davanın açıldığını, hasarın taşıma esnasında değil forkliftlerin mala zarar vermesinden meydana geldiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamı uyarınca dava konusu taşımanın CMR hükümlerine tabi olduğu, hasar ve ziyanın taşıma süreci içerisinde gerçekleştiği, taşıyıcının eşyanın kendisine teslim edildiği andan gönderilene teslim edildiği ana kadar taşıma süreci içinde ortaya çıkan ziyan ve hasardan sorumlu olacağı, çelik boruların ambalajlarının mevcut olmadığı, boruların iki ucunun yapışkanlı bant marifetiyle sarılarak kapatıldığı, uçlara sarılan naylonların yırtılmış olduğu, boruların iç kısımlarının iç yüzeylerinde uca yakın bölgelerde sert bir cismin teması ile çizildiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, 22.052,80 TL’nin davalıdan alınıp davacıya verilmesine, 17/10/2012 temerrüt tarihinden itibaren 3095 sayılı Yasa’nın 2/2 maddesi uyarınca ticari temerrüt faizi uygulanmasına, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
1- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine karar verilmiştir.
2- Dava, nakliyat sigorta sözleşmesi kapsamında ödenen tazminatın rücuen tahsili talebine ilişkindir. Mahkemece, dava dışı sigortalının yükü taşımaya uygun koşullarda davalı taşıyana vermediğinden bahisle davacı yana %20 oranında kusur atfedilmiş ise de, benimsenen bilirkişi raporuna göre emtiada meydana gelen zararın çelik boruların yükleme, tahliye veya depo içi elleçlemeler sırasında forklift çatalının boruların içine girerek uç kısımlarında çizilme ve çentiklerin oluşması şeklinde meydana geldiği anlaşıldığına göre, emtiada meydana gelen zararda davalı taşıyıcının tam kusurlu bulunduğu kabul edilerek sonucuna göre karar vermek gerekirken yukarıda belirtilen gerekçe ile hüküm kurulması doğru olmamış, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, aşağıda yazılı bakiye 1.130,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 29.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.