YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/17529
KARAR NO : 2014/6693
KARAR TARİHİ : 07.04.2014
MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada … 45. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 16/07/2013 tarih ve 2011/374-2013/178 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı bankada bulunan maaş hesabından para çekmek istediğinde, 30 Haziran 2011 günü ….132,40 TL parasının EFT ile bilgisi ve izni dışında internet yolu ile … Bankası’na … adlı şahsın hesabına transfer edildiğini öğrendiğini, müvekkiline ait, bankada kayıtlı olan, … numaralı telefona SMS yolu ile uyarı mesajı gönderilmediğini, müvekkilinin bankadaki parasının bilgisi ve izni dışında internet yoluyla … isimli şahsın hesabına transfer edilmesinin sahtecilik olup bu durumun bankayı müvekkile ait mevduat parasını iade etme yükümlülüğünden kurtarmayacağını, zarardan davalının sorumlu bulunduğunu ileri sürerek ….132,40 TL’nin 27/06/2011 tarihinden itibaren işleyecek en yüksek mevduat faiziyle birlikte müvekkile ödenmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkili bankanın her türlü güvenlik önlemini almakla sorumluluğunu yerine getirdiğini, davacının ilgili hesabından gerçekleştirilen EFT işleminin davacının yedinde bulunan şifre ve … numaralı cep telefonuna gönderilen SMS ile gerçekleştiğini ve müvekkiline atfedilecek bir kusur bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davacının davalı banka nezdinde bulunan maaş hesabından ….132,40 TL’nin 30/06/2011 tarihinde EFT ile … Bankası … adlı şahsın hesabına transfer edildiği, yapılan bu işlemden alması gereken önlemleri yeterince almayan davalı bankanın sorumlu bulunduğu gerekçesiyle ….132,40 TL asıl alacağın 30/06/2011 tarihinden itibaren 3095 sayılı Kanun’un …/… maddesi gereğince yıllık değişen oranlarda avans faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 878.00 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 07.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.