Yargıtay Kararı 11. Hukuk Dairesi 2013/15307 E. 2013/23544 K. 26.12.2013 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/15307
KARAR NO : 2013/23544
KARAR TARİHİ : 26.12.2013

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 6. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 20.06.2012 gün ve 2010/799-2012/329 sayılı kararı onayan Daire’nin 08.07.2013 gün ve 2012/16460-2013/14456 sayılı kararı aleyhinde davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili ile davalı arasında hizmet alım sözleşmesi imzalandığını, 5510 sayılı Kanunu’nun 81. maddesinin 1. fıkrasına (ı) bendinin eklendiğini, bu bent ile aynı kanunun 4/a bendi kapsamında sigortalı çalıştıran özel sektör işverenlerinin malullük, yaşlılık ve ölüm sigortaları primlerinden, işveren hissesinin 5 puanlık kısmına isabet eden tutarın Hazinece karşılanacağının hüküm altına alındığını, buna rağmen davalının kanuna aykırı olarak Hazinece karşılanan %5’lik destek ve teşvik payını istihkaklardan kestiğini ileri sürerek, 27.680,29 TL’nin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiş, sonradan ıslah dilekçesiyle talebini yükseltmiştir.
Davalı vekili, müvekkili şirketin uygulamasının mevzuata uygun olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, 5510 Sayılı Kanun’un 81. maddesindeki düzenlemenin özel sektörü desteklemeye yönelik olduğu, davalının hak edişten kesinti yapamayacağı gerekçesiyle davanın kabulüne dair verilen kararın davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine karar Dairemizin 08.07.2013 günlü ilamıyla onanmıştır.
Davalı vekili bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin HUMK’nun 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nun 442. maddesi gereğince REDDİNE, alınması gereken 50,45 TL karar düzeltme harcı peşin ödenmiş olduğundan yeniden alınmasına yer olmadığına, 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK’nun 442/3. maddesi hükmü uyarınca, takdiren 219,00 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 26.12.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.