YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/13857
KARAR NO : 2014/3786
KARAR TARİHİ : 28.02.2014
MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada … 3. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 30/04/2013 tarih ve 2010/87-2013/255 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili ile davalı … arasında müvekkilinin dava dışı … Şti.’deki hisselerinin adı geçene devredilmesi konusunda protokol düzenlendiğini, diğer davalının da kefil olarak bu protokolü imzaladığını, müvekkilinin sözleşmede öngörülen yükümlülüklerini yerine getirdiğini, davalının ise şirkete ait … plakalı aracı sözleşmede öngörülmesine rağmen müvekkiline devretmediğini, davalıya yapılan ihtarların da sonuçsuz kaldığını, bu nedenle yine sözleşme ile belirlenen cezai şartın tahsili için davalılar aleyhine icra takibi başlattıklarını, davalıların icra takibine haksız olarak itiraz ederek takibi durdurduklarını ileri sürerek, davalıların borca vaki itirazlarının iptaline, takibin devamına, %40’dan az olmamak üzere icra inkar tazminatına hükmedilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı … vekili, davanın haksız olduğunu, davacı ile aralarındaki mutabakatların yok sayıldığını, cezai şart hükmünün geçerli olmadığını, davacının kusuru nedeni ile müvekkilinin edimini yerine getiremediğini savunarak davanın reddini ve davacının kötüniyet tazminatına mahkum edilmesini istemiştir.
Davalı …, kefalet koşullarının gerçekleşmediğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davacı ile davalı … arasında imzalanan 02.04.2009 tarihli hisse devir protokolü ile davacının … İnşaat Turizm Sanayi ve Ticaret Limited Şirketindeki hissesinin tamamının davalı …’a devredileceğinin, şirkete ait taşıtlardan … plakalı aracın 30.05.2009 tarihine kadar davacı tarafından muvafakat edilecek birine masraflar devredene ait olmak üzere bila bedel devredileceğinin, aracın her türlü borcunun … tarafından ödeneceğinin ve borçsuz olarak devre hazır hale getirileceğinin, aksi halde …’ın davacıya 35.000 Euro cezai şart ödeyeceğinin kararlaştırıldığı, davacının şirketteki hissesini davalı …’a devrettiği, buna karşılık araç devrinin gerçekleşmediği, dolayısıyla anılan davalının sözleşmede öngörülen cezai şarttan sorumlu bulunduğu, ancak cezai şart miktarının aşırı olduğu, devir konusu aracın değeri ile kararlaştırılan cezai şart tutarı, adalet ve nesafet ilkesi gözetildiğinde TBK’nın 182/3. maddesi uyarınca cezai şartın yarı oranında indirildiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, 37.679,25 TL asıl alacak üzerinden itirazının iptaline, yasal şartları bulunmadığından icra inkar tazminatı ve kötü niyet tazminatı taleplerinin reddine karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına, her ne kadar mahkemece 01.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6098 sayılı BK’nun 182/3. maddesi uyarınca cezai şart indirilmiş ise de 6101 sayılı Türk Borçlar Kanun’un Yürürlüğü ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un 1. maddesi uyarınca somut uyuşmazlığa 818 sayılı BK’nın uygulanmasının gerekmesine, ancak 818 sayılı BK’nun 161/3. maddesi ile 6098 sayılı BK’nın 182/3. maddesinin aynı nitelikte bulunması karşısında bu yanlışlığın sonuca etkili olmamasına göre taraf vekillerinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle taraf vekillerinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 0,90 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, aşağıda yazılı bakiye 1.930,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalılardan alınmasına, 28.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.