YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2012/2634
KARAR NO : 2013/2115
KARAR TARİHİ : 11.02.2013
MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada … 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen ….2011 tarih ve 2011/224-2011/419 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin “Light Delight” ibaresini marka olarak tescil ettirdiğini, tescil edilen bu markanın kapsamında 29. ve 30. sınıf ürünlerin yer aldığını, yer alan ürünlerin arasında şekerlemeler ile şekerle kaplanmış ürünlerin de yer aldığını, bu kapsamda marka tescil belgesinin “lokum” emtiasını da kapsayıp kapsamadığının …’ye sorulduğunu ve …’nin de bu emtianın da kapsamda bulunduğunu belirttiğini, bunun üzerine müvekkilinin bu markanın 30. sınıfta yer alan lokum emtiası için de tescili için başvuru yaptığını ancak başvurunun Markalar Dairesi Başkanlığının ve nihai olarak da …’nun 2011 M 1034 sayılı kararı ile reddedildiğini, bu kararın hukuka aykırı bulunduğunu ileri sürerek …’nun 2011 M 1034 sayılı kararının iptalini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, başvurunun ayırtediciliği sağlamaktan uzak bulunduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, “Turkish Delight” kavramının tüm dünyada “Türk Lokumu” olarak bilindiği, bu bağlamda lokum emtiası üzerinde “Light Delight” ibaresini gören ortalama tüketici kitlesinin bu ibareyi marka olarak algılamayacağı, ibarenin ayırt edici vasfının bulunmadığı, bu nedenle KHK’nın 7/1-a maddesi uyarınca başvurunun reddinin doğru olduğu, keza başvuruya konu ibarenin cins, çeşit ve vasıf gösteren tanımlayıcı bir ibareyi esaslı unsur olarak içermesi nedeniyle de KHK’nın 7/1-c maddesi gereğince başvurunun reddinin doğru bulunduğu, ayrıca davacının KHK’nın 7/son hükmüne dayanmadığı gibi buna ilişkin bir delil de bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 03,… TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 11.02.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.