YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2012/10577
KARAR NO : 2013/9115
KARAR TARİHİ : 06.05.2013
MAHKEMESİ:SULH HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada … 7. Sulh Hukuk Mahkemesi’nce verilen 02/02/2012 tarih ve 2010/435-2012/51 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:Davacı vekili, müvekkilinin Yapı ve Kredi Bankası A.Ş. … şubesinin müşterisi olduğunu, dönem dönem kredi kullandığını, müvekkilinin hesabından 6.105,00 TL kesinti yapıldığını, yapılan kesintilerin hukuki bir dayanağının bulunmadığını, ileri sürerek şimdilik haksız olarak kesilen 6.105,00 TL’nin kesildikleri döneme göre faizleri ile birlikte talep ve dava etmiştir.Davalı vekili, davanın zamanaşımına uğradığını, davacı şirket yetkilisinin sözleşmeyi imza ile sözleşmede yer alan tüm maddeleri serbest iradesi ile kabul etmiş olduğunu, taraflar arasında imzalanan sözleşmelerin tarafları bağladığını, savunarak davanın reddini istemiştir.Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, taraflar arasındaki genel kredi ve teminat sözleşmesinin 7. maddesi gereğince davalı bankanın kredi kullandırdığı müşteri hesabından komisyon kesme hakkı var ise de, davacının hesabından ticari kredi tahsis ve değerlendirme komisyonu adı altında 30/03/2007 ila 31/03/2010 tarihleri arasında toplam 6.405,00 TL kesinti yapılmış olduğu, bankanın ancak davalı firma lehine kredi tahsis ettiği durumda komisyon tahsil hakkının doğacağı, davalı bankanın 30/03/2007 tarihinde 210,00 TL, 01/04/2008 tarihinde 787,50 TL komisyon kesintisinin yerinde olduğu, gerekçesiyle taleple bağlılık kuralı gereğince davanın kısmen kabulü ile, 5.107,50 TL’nin dava tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.Kararı taraf vekilleri temyiz etmiştir.
1-HUMK’nun 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2 nci maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 2012 yılı itibariyle 1.690,00 TL’yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar, 02.02.2012 hüküm tarihi itibariyle kesindir.Somut uyuşmalıkta mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 5.107,50 TL’nin davalıdan faizi ile birlikte tahsiline, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiş olmasına göre davacı vekilince karara yönelik olarak yapılan temyiz isteminin reddedilen alacağın yukarıda anılan Kanun hükümleri uyarınca temyiz sınırının altında kalması nedeniyle reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin HUMK.nun 432/4.madde hükmü uyarınca REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle açıklanan nedenlerle davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 045,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalı’dan alınmasına, istek halinde aşağıda yazılı 51,70 TL harcın temyiz eden davacı’ya iadesine, 06.05.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.