YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/5330
KARAR NO : 2022/15231
KARAR TARİHİ : 28.09.2022
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
15.07.2020 tarihli ve 31186 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 7249 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile 1136 sayılı Avukatlık Kanunu’nun 59. maddesine eklenen 5. fıkra ile avukatların görevlerinden … veya görev sırasında işledikleri suçlar nedeniyle verilen bölge adliye mahkemesi ceza dairelerinin kararları hakkında CMK’nin 286/2. maddesinin uygulanmayacağı hükmünün getirildiği, ayrıca 7343 sayılı Kanun’un 15. maddesi ile 1136 sayılı Kanun’a eklenen ve 30.11.2021 tarihinde yürürlüğe giren geçici 24. madde ile de anılan Kanun’un 59. maddesinin 5. fıkrasının, bu tarihten itibaren 15 gün içinde talep etmek koşuluyla avukatların görevlerinden … veya görev sırasında işledikleri suçlar nedeniyle bölge adliye mahkemesi ceza dairelerince 15.07.2020 tarihinden önce verilmiş kesin nitelikteki kararları hakkında da uygulanmasına olanak sağlandığının anlaşılması karşısında, avukat olarak görev yapan sanık hakkında ilk derece mahkemesince verilen mahkumiyet kararına yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine dair kararın temyizi kabil olduğundan, tebliğnamedeki hükmün kesin olduğuna dair düşünceye iştirak edilmeyerek yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık müdafisinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 2007/10-108 Esas ve 2007/152 Karar sayılı ilâmında da belirtildiği üzere, kanun koyucunun ayrıca adlî para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adlî para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamakta ise de, alt sınırdan uzaklaşmanın gerekçelerinin gösterilmesi, dayanılan gerekçelerin de yasal olması ve dosya içeriğiyle örtüşmesi gerektiği hâlde, sanık hakkında TCK’nin 158/2. maddesi gereğince hüküm kurulurken, hapis cezasının alt sınırı olan 2 yıl hapis cezası belirlenmesine rağmen adlî para cezasının alt sınır olan 5 gün yerine, 3475 gün olarak belirlenmek suretiyle fazla adli para cezası tayini,
Yasaya aykırı, sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5271 sayılı CMK’nin 302/2. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 303. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, ilk derece mahkemesi hüküm fıkrasından adli para cezasına ilişkin sırasıyla “3475 gün”, “2895 gün” ve “57.900 TL” adli para cezası ibarelerinin çıkarılarak yerine, sırasıyla “5 gün”, “4 gün” ve “80 TL” adli para cezası ibarelerinin eklenmesi suretiyle temyiz isteminin DÜZELTİLEREK ESASTAN REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 21. Ceza Dairesine gönderilmesine, 28.09.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.