Yargıtay Kararı 11. Ceza Dairesi 2021/9693 E. 2021/6437 K. 14.09.2021 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/9693
KARAR NO : 2021/6437
KARAR TARİHİ : 14.09.2021

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür Bozma

Hükümlünün, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 274/1. maddesi gereğince 3 ay hapis ve 100 bin lira ağır para cezası ile cezalandırılmasına, cezasının 647 sayılı Cezaların İnfazı Hakkında Kanun’un 4. maddesine göre hapis cezasının 450 bin lira ağır para cezasına çevrilmesine ve sonuç ceza olarak 550 bin lira para cezası verilmesine dair … 3.Asliye Ceza Mahkemesinin 28.01.1993 tarihli 1992/549 Esas ve 1993/55 Karar sayılı hükmüyle ilgili olarak, … Anadolu 23. Asliye Ceza Mahkemesi’nin yasaklanmış hakların geri verilmesi talebinin reddine dair 13.06.2016 tarihli ek kararına yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya kapsamına göre, adı geçen hükümlünün söz konusu suçtan aldığı mahkûmiyet kaydının 5352 sayılı Adli Sicil Kanunu’nun 9, 12 ve 13/A ile geçici 2. maddeleri gereğince arşive alınmış olduğu ve aynı Kanun’un 6290 sayılı Kanun ile değişik 12. maddesi gereğince arşive alınma koşullarının oluştuğu tarihten itibaren yasaklanmış hakların geri verildiği tarihe göre arşivden silinme süresi hesaplanacağı, somut olayda her ne kadar Mahkemesince verilen ek kararda hak yoksunluğunun söz konusu olmadığı gerekçesiyle talebin reddine karar verilmiş ise de; sanık hakkındaki mahkûmiyet kararında her hangi bir hak yoksunluğu yer almasa da, sanığın mahkûmiyetin doğal neticesi olarak yasaklanan hakların geri verilmesi talebinde bulunabileceği ve hakkında adli sicil arşiv kaydının bulunmasının yasaklanmış hak kavramına dahil olduğu, mahkemesince yapılacak değerlendirmede sanığın daha sonra yeni bir suç işleyip işlemediği incelenerek, hayatını iyi halli olarak sürdürdüğü hususunda kanaate ulaşılması durumunda yasaklanmış hakların geri verilmesi yoluna gidilmesi gerektiği gözetilmeden, hükümlü vekilinin memnu hakların iadesi yönündeki talebi hakkında, 5352 sayılı Adli Sicil Kanunu‘nun 9/1-c, 12/1-b ve 13/A-2. maddelerinde yazılı hususlar gözetilerek bir karar verilmesi gerekirken, “hükümlünün yasaklanmış herhangi bir hakkının bulunmadığı” şeklindeki gerekçeyle karar verilmesi,
Yasaya aykırı, hükümlü müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca 13.06.2016 tarihli ek kararın BOZULMASINA, 14.09.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.