YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/499
KARAR NO : 2022/3328
KARAR TARİHİ : 02.03.2022
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet
Yokluğunda verilen kararın, sanığın yakalama ile alınan savunmasında bildirdiği adresine öncelikle usulüne uygun tebligat çıkartılması, tebliğ edilememesi durumunda gerekçeli kararın MERNİS adresine gönderilmesi gerekirken, savunmasında bildirdiği adrese doğrudan 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesi gereğince yapılan tebliğ işlemi usulsüz olduğu gibi UYAP sorgulamasında gerekçeli kararın tebliğ edildiği 08.07.2014 tarihinde sanığın başka bir suçtan İskenderun M Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü bulunması nedeniyle de bahis geçen işlemin usulsüz olduğunun anlaşılması karşısında; Mahkemenin 25.12.2014 tarihli ek kararının kaldırılarak öğrenme üzerine sanığın temyizinin süresinde olduğunun kabulü ile yapılan incelemede;
Dairemizin 29.09.2020 tarihli, 2018/3215 Esas ve 2020/5123 Karar sayılı tevdi ilamı sonrası Osmaniye 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 31.12.2013 tarihli 2012/17 Esas ve 2013/273 Karar sayılı dosyasının ve suça konu çek aslının gönderildiği, dosyanın incelenmesinde; sanık hakkında nitelikli dolandırıcılık suçundan mahkumiyet kararı verildiği, kararın Yargıtay (Kapatılan) 15. Ceza Dairesinin 23.01.2020 tarihli, 2017/12697 Esas ve 2020/904 Karar sayılı ilamı ile onanarak kesinleştiği, suça konu çek üzerinde heyetimizce yapılan gözlemde; çekin unsurlarının tam olduğu ve aldatıcılık niteliğinin bulunduğu anlaşılmakla, tebliğnamedeki bu hususlara ilişkin bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
Yargılama gideri olarak hesaplanan miktarın, CMK’nin 324/4. maddesine 6352 sayılı Kanun’un 100. maddesiyle eklenen değişiklik doğrultusunda terkin edilecek miktar olan 20,00 TL’nin altında olması nedeniyle hazineye yükletilmesi yerine sanıktan tahsiline karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasında yargılama giderlerine ilişkin paragrafta “CMK’nun 324. maddesi gereğince sanıktan tahsil edilerek hazineye irad kaydına” ibaresinin çıkartılarak yerine “hüküm tarihi itibarıyla 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun’un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutar olan 20,00 TL’den daha az olması nedeniyle, 5271 sayılı CMK’nin 324/4. maddesi gereğince hazineye yükletilmesine” cümlesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.