YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/36672
KARAR NO : 2021/8030
KARAR TARİHİ : 07.10.2021
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
Temyiz süresinin geçirilmiş olması nedeniyle ileri sürülen eski hale getirme istemleri hakkında inceleme ve karar verme yetkisinin, 5271 sayılı CMK’nin 42/1. maddesi gereğince Yargıtay’a ait olması nedeni ile, sanığın eski hale getirme istemini de içeren temyiz dilekçesi üzerine yerel mahkemece verilen 27.11.2020 tarihli eski hale getirme ve infaz durdurma talebinin reddine dair ek kararının yok hükmünde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanığın yokluğunda verilen hükmün, sorgusunda beyan ettiği adresine 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 35. maddesi uyarınca tebliğ edildiği, Tebligat Kanunu’nun 35. maddesine esas olacak şekilde bu adrese önceden yapılmış geçerli tebligat bulunmadığından yapılan tebligat işleminin usulsüz olduğu anlaşılmakta ise de; Tebligat Kanunu’nun “Usulüne aykırı tebliğin hükmü” başlıklı 32. maddesinde, “Tebliğ usulüne aykırı yapılmış olsa bile, muhatabı tebliğe muttali olmuş ise muteber sayılır. Muhatabın beyan ettiği tarih, tebliğ tarihi addolunur.” şeklindeki düzenleme ile 5271 sayılı CMK’nin 41. maddesindeki “Eski hâle getirme dilekçesi, engelin kalkmasından itibaren yedi gün içinde, süreye uyulduğunda usule ilişkin işlemleri yapacak olan mahkemeye verilir.” şeklindeki düzenleme de dikkate alındığında, sanığın karar tarihinden sonra, hükümlü olarak bulunduğu ceza infaz kurumu aracılığıyla gönderdiği 22.03.2019 ve 15.04.2019 tarihli dilekçeleri ile uzlaştırma yasasından faydalanmak istediği, bu talebin kabulünden sonra 24.06.2019 tarihli dilekçesi ile yokluğunda verilen kararı temyiz etmek istediğini bildirmesi karşısında sanığın uzlaştırma talebini içeren 22.03.2019 ve 15.04.2019 tarihli dilekçeleri ile karardan haberdar olduğu halde bu tarihten itibaren 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süreden sonra hükmü temyiz ettiği anlaşılmakla, sanığın temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 07.10.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.