YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/24669
KARAR NO : 2022/5283
KARAR TARİHİ : 29.03.2022

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Nitelikli dolandırıcılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 40/2. ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 34/2, 231/2, 232/6 ve 291/1-2. maddeleri uyarınca karar ve hükümlerde, başvurulabilecek kanun yolu, süresi, sürenin ne zaman başlayacağı, merci, başvuru şekli ve kanun yollarının açıkça gösterilmesinin zorunlu olduğunun belirtilmesi ve 5271 sayılı CMK 294/1. maddesinde yer alan “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır.” ile aynı Kanun’un 295/1. maddesindeki “Temyiz başvurusunda temyiz nedenleri gösterilmemişse temyiz başvurusu için belirlenen sürenin bitmesinden veya gerekçeli kararın tebliğinden itibaren yedi gün içinde hükmü temyiz olunan bölge adliye mahkemesine bu nedenleri içeren bir ek dilekçe verilir” şeklindeki düzenlemeler karşısında; somut olayda sanık müdafisine gerekçeli kararın usule uygun olarak tebliğ edilmediği ve sanığın yüzüne karşı 29.05.2019 tarihinde tefhim olunan hükümde 5271 sayılı CMK’nın 295/1. maddesi uyarınca temyiz nedenlerini içerir ek dilekçenin gerekçeli kararın tebliğinden itibaren başlayan ( 7) günlük süre içerisinde verilmesi gerektiğinin bildirilmediği anlaşılmakla, sanık müdafisine yukarıda açıklanan ilkeler doğrultusunda usulüne uygun şekilde “CMK 295/1. fıkrası uyarınca temyiz nedenlerini bildirir ek dilekçenin gerekçeli kararın tebliğinden itibaren başlayan (7) gün içerisinde verilmesi halinde temyiz talebinin incelenebileceği aksi halde sebep yokluğundan temyiz talebinin reddedileceği” hususlarını içeren meşruhatlı tebligat ile gerekçeli kararın tebliğ edilmesi, temyiz nedenlerini içerir ek temyiz dilekçesi verilmesi halinde ise bu hususta ek tebliğname düzenlenmesi için dosyanın iade edilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 29.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.