YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/4239
KARAR NO : 2023/1309
KARAR TARİHİ : 07.03.2023
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
… Ağır Ceza Mahkemesinin, 11.05.2016 tarihli ve 2014/176 Esas, 2016/97 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 204 üncü maddesinin birinci fıkrası, 62 inci maddesi, 53 üncü maddesinin birinci fıkrası ve 58 inci maddesi uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteği; üzerine atılı suçu işlemediğine, eksik araştırma yapıldığına ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. Katılanın, otomobil satın almak üzere sanık ile anlaştığı, sanığın vermiş olduğu otomobil karşılığında katılanın sanığa 15.000,00 TL verdiği ancak bir süre sonra otomobili beğenmeyerek sanığa iade ettiği, sanığın ise aldığı paraya karşılık olmak üzere katılana Adli emanetin 2011/347 sırasına kayıtlı bulunan ve mevcut ekspertiz raporlarına göre temyiz dışı sanık …’ün yazı ve imzalarını taşıyan Türkiye … ‘ a ait hamili … olan 09.05.2011 keşide tarihli 10.000,00 TL bedelli tamamen sahte oluşturulmuş çeki verdiği; bu suretle resmi belgede sahtecilik suçunu işlediği anlaşılarak cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır.
2. Sanık, üzerine atılı suçu işlemediğine ilişkin savunmada bulunmuştur.
3. Mahkemece yapılan yargılamada neticesinde; sanığın aşamalardaki çelişkili savunmaları, katılan ile araçlardaki alım satımı meselesini ikrar etmiş bulunması, elde bulunan sahte çek ve katılanın istikrarlı ve değişmeyen beyanlarına göre sanığın sahte çeki katılana verdiği yapılan yargılama ve tüm dosya kapsamıyla anlaşıldığından bahisle sanığın üzerine atılı resmi belgede sahtecilik suçundan temyiz incelemesine konu mahkûmiyet hükmü kurulmuştur.
IV. GEREKÇE
1. Sanık hakkında tekerrüre esas alınan ilama konu 765 (mülga) Türk Ceza Kanunu’nun 503 üncü maddesinin birinci fıkrasında düzenlenen dolandırıcılık suçunun, 6763 sayılı Kanun ile 5271 sayılı Kanun’un 253 üncü maddesinde yapılan değişiklikle uzlaşma kapsamına alınmış olması nedeniyle, uzlaştırma işleminin yerine getirilip getirilmediği araştırılarak, sonucuna göre söz konusu ilam veya diğer adli sicil kayıtlarının esas alınarak tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen temyiz sebepleri reddedilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle … Ağır Ceza Mahkemesinin, 11.05.2016 tarihli ve 2014/176 Esas, 2016/97 Karar sayılı kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
07.03.2023 tarihinde karar verildi.