YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/851
KARAR NO : 2021/1324
KARAR TARİHİ : 11.02.2021
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter ve belgeleri gizleme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Sanık hakkında defter ve belge gizleme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık ve vekalet ücreti ile sınırlı olarak katılan vekilinin temyiz taleplerinin incelenmesinde:
Gerekçeli karar başlığında “2005” şeklinde yanlış yazılan suç tarihinin, Mahkemece “06.04.2009” olarak düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1- Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27.09.2011 tarihli 2011/3-167 Esas ve 2011/194 Karar sayılı ilamında da açıklandığı üzere, sanığın mahkumiyetiyle sonuçlanan ceza davasında katılan kendisini vekille temsil ettirdiğinde, vekil duruşmalara katılmasa dahi karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca katılan lehine maktu vekâlet ücretine hükmedilmesi zorunlu olduğundan, katılan kurum lehine Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca maktu vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken dilekçe yazım ücretine hükmedilmesi,
2- Mükerrir olan sanık hakkında TCK’nin 58. maddesinin uygulanmasına karar verilirken, TCK’nin 58/7. maddesi uyarınca cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmemesi,
3- Yargılama giderinin, CMK’nin 324. maddesinin 4. fıkrasına 02.07.2012 tarih ve 6352 sayılı Kanun’la eklenen cümle uyarınca Hazine üzerinde bırakılması gerektiği gözetilmeden sanıktan tahsiline karar verilmesi,
4- 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hüküm fıkrasındaki TCK’nin 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün devamına “TCK’nin 58/7. maddesi uyarınca cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” ibaresinin eklenmesi; “300 TL dilekçe yazım ücretinin”, “sanıktan tahsili ile hazineye irat kaydına” ibareleri ile TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün hüküm fıkrasından çıkartılarak yerlerine sırasıyla “1.500- TL maktu vekalet ücretinin”, “CMK’nin 324/4. maddesi gereğince Hazine üzerinde bırakılmasına” ve “Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140-2015/85 sayılı iptal kararından sonra oluşan duruma göre, sanık hakkında, TCK’nin 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının birinci cümlesinin uygulanmasına” yazılması suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11.02.2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.