YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/4733
KARAR NO : 2018/9180
KARAR TARİHİ : 19.11.2018
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5809 sayılı Yasaya aykırılık
HÜKÜM : Düşme
1- Dolandırıcılık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Sanık hakkında dolandırıcılık ve özel belgede sahtecilik suçlarından verilen 06.07.2011 tarihli 2010/679 esas ve 2011/388 karar sayılı mahkumiyet hükmünün sanık müdafii tarafından yasal sürede temyiz edilmediğinden bahisle Yargıtay 23. Ceza Dairesi tarafından 13.05.2015 tarih ve 2015/2764-1529 sayılı karar ile temyiz isteminin reddine karar verildiği ve itiraz edilmeksizin kesinleştiği, salt özel belgede sahtecilik suçu yönünden kanun yararına bozma isteminde bulunulması üzerine 11. Ceza Dairesi tarafından 16.02.2017 tarih ve 2016/12512 -2017/1120 sayılı ilamı ile bu suç yönünden istem yerinde görülerek bozma kararı ile dosyanın mahaline gönderilmesi üzerine özel belgede sahtecilik suçundan hüküm kurulması ile yetinilmesi gerekirken dolandırıcılık suçu yönünden de yeniden hüküm kurulmuş ise de, dolandırıcılık suçundan yeniden kurulan hükmün hukuki değerden yoksun olup yok hükmünde olduğundan sanık müdafiinin 27.02.2018 tarihli 2017/438 esas ve 2018/113 karar sayılı hükme yönelik vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nin 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2- Özel belgede sahtecilik suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 31.12.2012 tarih, 2011/3-222 esas ve 2012/5, 25.09.2007 tarih ve 194-189, 27.12.2005 tarih ve 121-171 ile 16.12.1997 tarih ve 307-318 sayılı kararları başta olmak üzere birçok kararında da vurgulandığı üzere, ön ödeme sonucu verilen düşme kararları da 5271 sayılı CMK’nin 223. maddesinde sayılan hükümlerden olup, bu kararların temyiz edilebilirlik sınırı 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereğince hüküm tarihi itibariyle halen uygulanma zorunluluğu bulunan 1412 sayılı CMUK’nin 305. maddesinin 2. fıkrasının 1. bendine göre saptanması gerektiğinden, ön ödemeye esas alınan miktarın temyiz edilebilirlik sınırını belirleyeceği cihetle; 14.04.2011 tarih ve 27905 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un geçici 2. maddesi uyarınca temyiz kesinlik sınırının 14.04.2011 tarihinden itibaren 3000 TL’ye çıkartılmış olması nedeniyle, sanık hakkında 5809 sayılı yasaya muhalefet suçundan ön ödemeye esas alınan 1.262,00 TL’nin miktarı itibarıyla belirtilen kesinlik sınırının altında kaldığı anlaşıldığından, sanık müdafiinin temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 317. maddesi gereğince REDDİNE, 19.11.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.