YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/2775
KARAR NO : 2018/2906
KARAR TARİHİ : 02.04.2018
Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü’nün 27.02.2018 tarih ve 2018/1259 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 07.03.2018 tarih ve KYB-2018/18629 sayılı ihbarnamesi ile;
Resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan suçundan sanık …’nun, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 206/1, 62/1 ve 52/2. maddeleri uyarınca 1.500,00 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kapatılan Karaman 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 22/11/2011 tarihli ve 2011/75 esas, 2011/823 sayılı kararının kesinleşmesini müteakip, sanığın deneme süresi içerisinde kasıtlı bir suç işlediğinden bahisle hükmün açıklanmasına, 5237 sayılı Kanun’un 206/1, 62/1 ve 52/2. maddeleri uyarınca 1.500,00 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Karaman 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/12/2017 tarihli, 2017/311 esas, 2017/615 sayılı kararının “Benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 11. Ceza Dairesinin 22/10/2010 tarihli ve 2010/8329 esas, 2010/11663 karar sayılı ilâmında da belirtildiği üzere, mahkemesince sanığın görevli polis memurlarına ismi İbrahim veya İkram Alkan olarak bildirmesi ve görevlilerin kimlik belgesini istemesi üzerine gerçek kimliğini vermesi şeklinde kabul edilen olay kapsamında, sanığın eyleminin 5326 sayılı Kabahatler Kanunu’nun 40/1. maddesinde düzenlenen kimliği bildirmeme kabahatini oluşturduğu gözetilmeden yazılı şekilde sanığın mahkumiyetine karar verilmesinde isabet görülmediğinden” bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca, bozulması istenilmiş olmakla,
Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
İncelenen dosya içeriğine göre kanun yararına bozma istemine atfen düzenlenen ihbarnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden, Karaman 4. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 21.12.2017 tarih ve 2017/311 Esas-2017/615 Karar sayılı ilamının CMK’nın 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak hükümlünün lehine bulunan ve eylemine uyan 5326 sayılı Yasanın 40/1. maddesinde görülen idari para cezasının miktarına göre 5326 sayılı Kabahatler Kanununun 20/2-c. maddesinde yazılı soruşturma zamanaşımının, eylem tarihinden hüküm tarihine kadar gerçekleştiği ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta CMUK’nın 309/4-d maddesi uyarınca karar verilmesi mümkün olduğundan, Kabahatler Kanunu‘nun 24. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, aynı Yasanın 20/1. maddesi uyarınca hükümlü hakkında İDARİ PARA CEZASI VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 02.04.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.