Yargıtay Kararı 11. Ceza Dairesi 2017/2286 E. 2018/9325 K. 21.11.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/2286
KARAR NO : 2018/9325
KARAR TARİHİ : 21.11.2018

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Düşme

Sanığa yüklenen suçtan doğrudan zarar görmesi nedeniyle kamu davasına katılma hakkı bulunan ve istinabe yolu ile alınan ifadesinde sanığın cezalandırılmasını ve davaya katılmak istediğini söyleyen şikayetçinin, CMK’nin 238/2. maddesi uyarınca katılma kararı verilmemiş ise de, katılan sıfatını alabilecek şekilde suçtan zarar gören sıfatıyla 5271 sayılı CMK’nin 260/1. maddesi gereğince kanun yoluna başvurma hakkı bulunduğu kabul edilip, aynı Kanun’un 237/2. maddesi uyarınca davaya katılan olarak kabulüne karar verilerek inceleme yapılmıştır.
Gerekçeli karar başlığına yanlış yazılan suç tarihinin 10.01.2012 olarak mahkeme tarafından düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 31.12.2012 tarihli 2011/3-222 Esas ve 2012/5 Karar sayılı kararında da vurgulandığı üzere, ön ödeme sonucu verilen düşme kararları da 5271 sayılı CMK’nin 223. maddesinde sayılan hükümlerden olup, bu kararların temyiz edilebilirlik sınırı 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereğince hüküm tarihi itibarıyla halen uygulanma zorunluluğu bulunan 1412 sayılı CMUK’nin 305. maddesinin 2. fıkrasının 1. bendine göre saptanması gerektiği; ön ödemeye esas alınan miktarın temyiz edilebilirlik sınırını belirleyeceği dikkate alınarak; 14.04.2011 tarih ve 27905 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un geçici 2. maddesi uyarınca temyiz kesinlik sınırının 14.04.2011 tarihinden itibaren 3000 TL’ye çıkartılmış olması nedeniyle, sanık hakkında 5809 sayılı Kanun’a muhalefet suçundan ön ödemeye esas alınan 1.016,00 TL’nin miktarı itibarıyla belirtilen kesinlik sınırının altında kaldığı anlaşıldığından, katılanın temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 317. maddesi gereğince REDDİNE, 21.11.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.