YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/1833
KARAR NO : 2020/7822
KARAR TARİHİ : 24.12.2020
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter ve belgeleri gizleme
HÜKÜM : Mahkumiyet
1- Sanık hakkında “defter ve belgeleri gizleme” suçundan açılan kamu davasında; defter ve belgeleri gizleme suçunun oluşabilmesi için, bunların vergi incelemesi amacıyla ibrazının istenmesi gerektiğinden, varlığı anlaşılan ve bizzat sanığa tebliğ edildiği belirtilen 05.06.2013 tarihli ve AGB-A-3436/74-38 sayılı istem yazısının aslı veya onaylı örneği temin edilip defter ve belgelerin hangi amaçla istendiğinin tespit edilmesi, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile hüküm kurulması,
2- Kabule göre;
a) Defter ve belgeleri gizleme etmeme suçunda suç tarihinin, defter ve belgelerin ibrazına ilişkin istem yazısının tebliğ edilmesinden itibaren, ibraz için verilen sürenin bitimini izleyen tarih olduğu; defter ve belge isteme yazısının 07.06.2013 tarihinde tebliğ edilmesi ve ibraz için 15 günlük süre verilmesi nedeniyle, suç tarihinin “25.06.2013” olduğu; 03.07.2009 tarihli Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren ve suç tarihinde yürürlükte bulunan 5409 sayılı Kanun’un 23. maddesiyle değişik 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 359/a-2. maddesi gereğince hapis cezasının alt sınırının 18 ay olduğu gözetilmeden, temel cezanın 1 yıl olarak belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini,
b) Sanığın adli sicil kaydında yer alan mahkûmiyetlere ilişkin ilamların, kesinleşme ve infaz tarihlerini gösterir onaylı örneklerinin getirtilip TCK’nin 58. maddesinin uygulanma koşullarının oluşup oluşmadığının değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi yasaya aykırı,
c) TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 24.12.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.