Yargıtay Kararı 11. Ceza Dairesi 2017/17418 E. 2020/3529 K. 25.06.2020 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/17418
KARAR NO : 2020/3529
KARAR TARİHİ : 25.06.2020

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi)
SUÇ : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma, resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan
HÜKÜM : Mahkumiyet

A)Trafik güvenliğini tehlikeye sokmak suçundan kurulan mahkûmiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz talebinin incelenmesi:
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığa yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, temel cezayı teşdit gerekçesi, başkaca cezayı artırıcı ve azaltıcı bir sebebin bulunmadığı takdir kılınmış ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle hükmün ONANMASINA,
B)Resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan suçundan kurulan mahkûmiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz talebinin incelenmesi:
1- Olay günü yapılan trafik kontrolünde, TCK’nin 179/3. maddesinde düzenlenen trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunu oluşturacak şekilde 1.43 promil alkollü olarak araç kullandığı tespit edilen sanığın kendisini akrabası olan … olarak tanıttığının anlaşılması karşısında, sanığın işlediği bir suç nedeni ile kendisi hakkında soruşturma veya kovuşturma yapılmasını engellemek amacı ile gerçekte var olan bir kişinin kimlik veya kimlik bilgilerini kullanması eyleminin TCK’nin 268/1. maddesi delaleti ile 267/1. maddesinde tanımlanan “başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması” suçunu oluşturup oluşturmayacağına ilişkin delillerin takdirinin bu suçtan yargılama yapmakla görevli bulunan Asliye Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilip görevsizlik kararı verilmesi gerekirken, yargılamaya devamla yazılı şekilde hükümler kurulması, yasaya aykırı,
2- 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, aleyhe temyiz olmadığından sanığın ceza miktarı bakımından kazanılmış hakkının saklı tutulmasına,
25.06.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.