YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/14058
KARAR NO : 2017/6424
KARAR TARİHİ : 09.10.2017
5271 sayılı CMK’nın 310/1. madde ve fıkrası gereğince Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 13.07.2017 gün ve KYB. 2017/35839 sayılı ihbarnamesi ile;
“Mühür bozma suçundan hükümlü …’in, 5237 sayılı TCK.nun 203/1, 62/1, 52/2, 52/4. maddeleri uyarınca 3.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, hükmedilen cezanın 20 eşit taksitte tahsiline ilişkin Eskişehir 10. Asliye Ceza Mahkemesinin 09/02/2016 tarih ve 2016/26 Esas, 2016/177 Karar sayılı karar temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşmiştir.
Dosyanın yapılan incelemesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 08.03.2016 gün 2014/636 Esas, 2016/112 Karar sayılı ilamı ve dosya içeriğine göre; …. Elektrik Dağıtım A.Ş.’nın mühürleme tarihinden önce 01.06.2010 tarihi itibari ile özelleştirilmiş olup, özel hukuk tüzel kişisi olarak kamusal yetki kullanma hakkı bulunmayan makam tarafından konulan mühürleme işleminde, sanığa yüklenen “mühür bozma” suçunun yasal unsurlarının oluşmadığı gözetilmeden, beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesinde isabet görülmediğinden” bahisle Eskişehir 10. Asliye Ceza Mahkemesinin 09/02/2016 tarih ve 2016/26 Esas, 2016/177 Karar sayılı kararının 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca, bozulması istenilmiş olmakla,
Dosya incelendi gereği görüşüldü:
İncelenen dosyaya göre; 28.04.2014 tarihli mühür bozma tutanağına konu 08.04.2014 günlü mühürleme işlemini gerçekleştiren katılan … Anonim Şirketi’nin mühürleme tarihinden önce 31.05.2010 tarihinde özelleştirilmesi nedeniyle, lisans sahibi özel şirket görevlileri tarafından yapılan bu mühürleme işlemine aykırı davranışta, 5237 sayılı TCK’nun 203. maddesinde düzenlenen “mühür bozma” suçunun unsurlarının oluşmayacağı anlaşılmakla; ihbarnamedeki kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden, Eskişehir 10. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 09.02.2016 gün ve 2016/26 E., 2016/177 K. sayılı hükmünün CMK’nun 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA, bozma nedenine göre aynı maddenin 4. fıkrasının (d) bendi uyarınca karar verilmesi mümkün görüldüğünden, yüklenen suç unsurları itibariyle oluşmadığından sanığın beraatine, cezanın çektirilmemesine, dosyanın mahalline gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 09.10.2017 gününde oybirliği ile karar verildi.