YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/13519
KARAR NO : 2017/8512
KARAR TARİHİ : 04.12.2017
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet
1- 2009 ve 2010 yıllarında sahte fatura düzenlediği iddia olunan.. … Sis. Ele. İnş. Tur. Taş. Ltd.Şti yetkilisi ve ortağı olan sanıkların, aldatılarak adlarına şirket kurulduğunu savunmaları, sanıklardan …’un şirketi temsile yetkili olmaması, …’un ise şirket müdürü olduğu, dosya içerisinde 2010 takvim yılına ilişkin bulunan faturaların irsaliye tarihi ve irsaliye numaralarının bulunmadığının anlaşılması ve 213 sayılı VUK’nın 227/3 ve 230. maddelerinde öngörüldüğü üzere anılan suçun oluşabilmesi için düzenlenen sahte faturaların yasada öngörülen zorunlu bilgileri içermesinin gerekmesi karşısında; sanıkların düzenlediği iddia olunan 2010 takvim yılına ilişkin fatura asıllarından yeter sayıda temin edilip dosya arasına konulduktan sonra yasada öngörülen zorunlu bilgileri içerip içermediğinin incelenmesi, suça konu faturaları kullanan şirket yetkilileri veya kişiler dinlenerek sözü edilen faturaları hangi hukuki ilişkiye dayanarak, kimden aldıkları ve sanıkları tanıyıp tanımadıkları konusunda beyanlarının alınması, sanıkların şirket faaliyetleriyle ilgili beyanname, fatura veya şirkete ait bir belge düzenleyip düzenlemediklerinin araştırılması, yine sanıkların beyanlarında geçen … isimli şahsın kimlik bilgisinin tespiti ile tanık sıfatıyla dinlenilmesi, düzenlenen faturalar üzerindeki yazı ve imzaların sanıkların ve …’ın eli ürünü olup olmadığı konusunda bilirkişi raporu da alınarak sonucuna göre sanıkların hukuki durumlarının belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde hükümler kurulması,
2- Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 04.12.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.