Yargıtay Kararı 11. Ceza Dairesi 2017/12855 E. 2019/563 K. 17.01.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/12855
KARAR NO : 2019/563
KARAR TARİHİ : 17.01.2019

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

A) Sanık … hakkında sahte fatura düzenleme suçundan verilen mahkûmiyet hükmüne yönelik sanık ve katılan kurum vekilinin temyiz itirazlarının incelemesi:
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Bozma üzerine yapılan yargılama sonucu toplanan deliller gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak; sanığa yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı azaltıcı sebeplerin nitelik ve dereceleri takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanığın ve katılan kurum vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, hükmün istem gibi ONANMASINA,
B- Sanık … hakkında sahte fatura düzenleme suçundan verilen mahkûmiyet hükmüne yönelik sanık ve katılan kurum vekilinin temyiz itirazlarının incelemesi:
Bozma kararına uyularak yapılan duruşmaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın ve katılan kurum vekilinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;

Duruşmadaki tutum ve davranışlarına göre hakkında takdiri indirim yapılan ve suç işlemeyeceği kanaatiyle cezasının ertelenmesine karar verilen sanık … hakkında, …. Vergi Dairesi Başkanlığı’nın 02.06.2016 tarih ve 13602 sayılı yazısında, suça konu faturanın üst nüshasının kullanılmamış olması ve bu fatura ile bir gelir elde edildiğinin tespit edilememesi nedeniyle vergi incelemesi yapılmadığının belirtilmesi karşısında, sanığın fiilinden dolayı oluşmuş somut kamu zararı bulunmadığı dikkate alınarak, sanığa hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanmasını kabul edip etmediği sorularak sonucuna göre sanık hakkında CMK’nin 231. maddesinin 5. fıkrasının uygulanıp uygulanamayacağının tartışılması gerekirken, zararın giderilmediği gerekçesi ile CMK’nin 231. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanığın ve katılan kurum vekilinin temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA,
17.01.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.