YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/11194
KARAR NO : 2018/10047
KARAR TARİHİ : 06.12.2018
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere göre, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-TCK’nin 62. maddesinin 2. fıkrasında, “Takdiri indirim nedeni olarak: failin geçmişi, sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları, cezanın failin geleceği üzerindeki olası etkileri gibi hususlar göz önünde bulundurulabilir.” hükmünün yer aldığı; CMK’nin 147. maddesinin 1. fıkrasının (e) bendine göre, sanığın yüklenen suç hakkında açıklamada buunmamasının ve bu bağlamda suçu inkâr etmesinin kanunî hakkkı olduğu; yüklenen suçu işlemediğini söyleyen sanıktan pişmanlık duyduğunu söylemesinin beklenemeyeceği gözetilmeden, “işlediği suçtan pişmanlık duymadığı” şeklindeki yasal olmayan gerekçe ile sanık hakkında TCK’nin 62. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
2-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 16.09.2014 tarihli 2103/674 esas ve 2014//373 karar sayılı kararı ile benzer nitelikteki kararlarında da belirtildiği üzere; mahkeme tarafından gösterilen gerekçenin, dosyada bulunan bilgi ve belgelerin isabetle değerlendirildiğini gösterir biçimde yasal ve yeterli olması, keyfiliği önleme ve tarafları tatmin etme özelliğini taşıması gerektiği dikkate alınmadan; hangi olgulara ve sanığın davranışlarına göre kanıya varıldığı belirtilmeden, “bir daha suç işlemeyeceğine ilişkin kanaat oluşmadığından” biçimindeki soyut gerekçeye dayanılarak, sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ve hapis cezasının ertelenmesine yer olmadığına karar verilmesi,
3-Hükümden sonra 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal kararı uyarınca, TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 06.12.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.