Yargıtay Kararı 11. Ceza Dairesi 2016/9053 E. 2018/11006 K. 26.12.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/9053
KARAR NO : 2018/11006
KARAR TARİHİ : 26.12.2018

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 213 sayılı Yasaya muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Sanık hakkında 2009 takvim yılında sahte fatura kullanmak suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafiinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Aynı takvim yılında birden fazla sahte fatura kullanılması nedeniyle, sahte fatura kullanma suçunun zincirleme olarak işlendiği ve 5237 sayılı TCK’nin 43. maddesinin uygulanması gerektiği gözetilmeden eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, incelenen dosya içeriğine göre eleştiriler dışında verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2-Sanık hakkında 2010 takvim yılında sahte fatura kullanmak suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafiinin temyiz itirazlarına gelince;
Sanığın, 2010 takvim yılında, sahte fatura düzenleyicisi olduğu yönünden vergi raporları bulunan mükellef …’ın faturalarını kayıtlarına işlemek suretiyle atılı sahte fatura kullanmak suçunu işlediği iddiasıyla açılan kamu davasında, sanığın suçlamaları kabul etmediği, sanık tarafından aynı takvim yılında kullanıldığı anlaşılan …’a ait faturaların iki adet olup toplam tutarın 8.960,00-TL tutarında olduğu ve toplam maliyet giderleri içerisindeki payının da çok az olduğu tüm dosya kapsamından anlaşılmakla sanığın bu faturaların sahte olduğunu bilerek kullandığına ve suç kastı ile hareket ettiğine ilişkin mahkumiyete yeterli ve kesin delil bulunmadığı gözetilmeden, sanığın beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 26.12.2018 tarihinde oy birliği ile karar verildi.