YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/6726
KARAR NO : 2019/476
KARAR TARİHİ : 16.01.2019

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.11.1999 gün ve 1999/11-273/288 sayılı kararında da açıklandığı üzere, defter ve belgelerin çalındığı-kaybolduğu-bulunmadığı ileri sürülerek ibrazından kaçınılması halinde VUK’nin 139. maddesinde yazılı durumların aranmasına gerek bulunmaması; sanık istenilen defter ve belgelerin önceki muhasebecisinde bulunduğunu, yaşanan sorunlar nedeniyle bunları kendisine vermediğini savunmuş ise de, defter ve belgeleri saklama ve istendiğinde ibraz etme yükümlülüğünün mükellefe ait olması; sanığın savunmasının yasanın aradığı anlamda mücbir sebep oluşturmaması karşısında tebliğnamedeki bu konulara yönelik bozma düşüncesine iştirak edilmemiş; uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 53/1-c maddesindeki hak yoksunluklarının alt soy dışındakiler için uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında gözetilmesi ile defter ve belgeleri ibraz etmeme suçunda, ibraz için verilen yasal sürenin bitimini izleyen tarihin suç tarihi olduğu dikkate alınarak, gerekçeli karar başlığında “2012” olarak eksik yazılan suç tarihinin, “11/05/2012” şeklinde mahallinde düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı nedenin bulunmadığı, azaltıcı sebeplerin ise nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiriler dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 16.01.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.

ST