YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/6236
KARAR NO : 2019/437
KARAR TARİHİ : 15.01.2019
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet
Yapılan yargılama sonucu, toplanan deliller gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak; yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa uygun şekilde vasfı tayin, temel cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde aşağıda belirtilenler dışında isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanığın diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir, ancak;
1-Defter ve belgelerin ibrazına ilişkin istem yazısının 31.07.2012 tarihinde tebliğ edilmesinden itibaren 15 günlük sürenin bitimi olan 16.08.2012 tarihinin, yüklenen suçun işlendiği tarih olduğu gözetilmeden, gerekçeli kararda suç tarihinin “19/11/2012” olarak yanlış gösterilmesi,
2-Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03.02.2009 tarihli ve 2008/250-13 sayılı kararında açıklandığı üzere, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin 5271 sayılı CMK’nin 231. maddesinin 6. fıkrasının (c) bendinde yer verilen zarar kavramının, kanaat verici basit bir araştırma ile belirlenebilir, ölçülebilir maddi zararlara ilişkin olduğu, manevi zararların bu kapsama dahil edilmemesi gerektiği, zarar koşulunun ancak zarar suçlarında dikkate alınması gereken bir unsur olduğu; bir tehlike suçu olan defter ve belge ibraz etmeme suçunda sözü edilen maddenin aradığı anlamda somut bir zarardan söz edilemeyeceği gözetilmeden ve suç tarihi itibarıyla adli sicil kaydında engel sabıkası ve tutanaklara yansıyan olumsuz kişiliği bulunmayan sanığın hukuksal durumunun belirtilen yasal ölçütlere göre değerlendirilmesi yerine, ” zararının giderilmemiş olması sanığın dosya kapsamı ve sabıka kaydı ile belirlenen kişilik özellikleri ” biçimindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile ertelemeye ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
3-Gerekçeli kararda belirtildiği halde, hüküm fıkrasında kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olan TCK’nin 53. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarına hükmedilmemesi,
4-Yargılama gideri olarak hesaplanan miktarın CMK’nin 324/4. maddesine 6352 sayılı Kanun‘nun 100. maddesiyle eklenen değişiklik doğrultusunda terkin edilecek miktar olan 20,00 TL’nin altında kaldığının anlaşılması karşısında, hazine üzerinde bırakılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 15/01/2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.