Yargıtay Kararı 11. Ceza Dairesi 2016/5526 E. 2018/10025 K. 06.12.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/5526
KARAR NO : 2018/10025
KARAR TARİHİ : 06.12.2018

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Sanığın … Noterliğinden 11.03.2005 tarih ve…yevmiye numarası ile tasdik ettirdiği 1-50 numaralı bir cilt faturadan…nolu faturanın 1. nüshasını bağlı olduğu vergi dairesine ve incelemeye ibraz etmeyerek defter ve belge ibraz etmeme suçunu işlediğinin iddia ve kabul olunduğu olayda; sanığın savunmalarında fatura koçanının içinde tek bir sayfanın olmadığının müfettişlerce tespit edildiğini, kendisinin o ana kadar bu sayfanın bulunmadığını fark etmediğini, kullanılmayan bu fatura yaprağının niçin yırtıldığını bilmediğini beyan etmesi, 22.06.2012 tarih ve 2012-A-375/33 sayılı Vergi Suçu Raporunda mükellefin 1-50 numaralı 1 cilt faturadan sadece 34 nolu faturanın 1. nüshasını boş olarak yırtılmış olabileceği gerekçesi ile bağlı vergi dairesine ve incelemeye ibraz edememesi ancak kullanılmamış olan faturalardan 35-50 sıra nolu faturaların tamamının eksiksiz olarak bağlı olduğu vergi dairesine ibraz edilmesi nedenleri ile aksine bir tespit yapılamadığından mükellefin boş olarak yırtılmış olabileceği beyanının doğru kabul edildiğinin belirtilmesi karşısında, sanığın savunmasının aksine suça konu bir adet faturayı gizleme kastıyla hareket ettiğine dair cezalandırmasına yeterli her türlü şüpheden uzak kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilmeden, beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
2-Kabule göre de;
a-Tekerrüre esas olan Şişli 12. Asliye Ceza Mahkemesi‘nin 20.04.2010 tarih ve 2009/1028 Esas ve 2010/490 Karar sayılı ilamında da, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 58. maddesinin uygulanmış olması karşısında, sanığın ikinci kez mükerrir olduğunun ve hakkında 5275 sayılı Kanunun 108/3. maddesinde belirlenen “ikinci defa tekerrür” hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
b-5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 06.12.2018 tarihinde oy birliği ile karar verildi.