YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/2708
KARAR NO : 2019/3906
KARAR TARİHİ : 16.04.2019
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik, Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Sanık hakkında Tefecilik suçundan; red
1-Sanık müdafiinin defter ve belge ibraz etmeme suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların …… sayılı Yasa ile değişik …… sayılı CMK’nin 231/12. maddesi uyarınca temyizinin mümkün olmayıp, itiraza tabi olduğu anlaşılmakla, sanık müdafiinin vaki temyiz isteminin …… sayılı CMK’nin 264/2. maddesi uyarınca itiraz olarak değerlendirilip gereğinin takdir ve ifası için dosyanın mahalline İADESİNE,
2- Sanık müdafiinin tefecilik suçundan verilen hükme yönelik vekalet ücretiyle ilgili temyiz itirazlarının incelenmesinde;
…… sayılı Kanun’un 168 ve hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 13. maddesinin 5. fıkrası uyarınca, beraat eden ve kendisini vekil ile temsil ettiren sanık lehine maktu avukatlık ücretine hükmedilmesi gerektiği, ancak sanık hakkında açılan kamu davasının mükerrer olması nedeniyle CMK’nin 223/7. maddesi gereğince reddine karar verildiği cihetle vekalet ücretine hükmedilemeyeceğinden, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
3- Sanık müdafiinin 2008 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
…… sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüş, sanık hakkında 213 sayılı Yasanın 359/b-1 ve TCK’nın 43/1.maddeleri uyarınca tayin olunan 4 yıl hapis cezasından TCK 62. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılırken “3 yıl 4 ay” yerine “3 yıl 2 ay hapis” cezasına hükmedilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığa yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonucuna uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı ve azaltıcı sebebin nitelik ile derecesi takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre hükümde eleştiri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 16.04.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.