YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/12444
KARAR NO : 2019/8992
KARAR TARİHİ : 09.12.2019
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter ve belge ibraz etmeme
HÜKÜM : Mahkumiyet
1-… Vergi Dairesi Müdürlüğü‘nün…vergi kimlik numaralı mükellefi olan sanık hakkında, 2012 takvim yılına ait işletme defterini usulüne uygun olarak yapılan tebligata rağmen yasal süresi içerisinde ibraz etmediği iddiasıyla açılan kamu davasında; sanığın savunmasında, o dönem sınavları olması nedeniyle işletme defterini süresinde ibraz edemediğini beyan etmesi ile şirketin tebligat tarihi itibariyle faaliyette bulunduğunun bildirilmesi ve 10.04.2013 tarihli AGB-A-1674/46-23 sayılı isteme yazısının iş yeri adresinde bizzat sanığa tebliğ edilmesi karşısında; incelemenin dairede yapılmasına imkan veren VUK’nin 139/2. maddesindeki istisnalardan birinin varlığının önceden belirlenip belirlenmediğinin incelemeyi yapan vergi denetmeninden sorulması, iş yeri dışında inceleme yapılması gerektiğine ilişkin bir tespiti varsa buna ilişkin belgenin dosyaya ibrazının istenmesi, aksi takdirde yapılan tebligatın hukuki geçerliliğinin bulunmayacağı ve bu itibarla suçun unsurlarının oluşmayacağı değerlendirilerek sonucuna göre hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden, eksik araştırma ve inceleme neticesinde yazılı şekilde mahkûmiyet kararı verilmesi,
2-Kabule göre de;
a)“26.04.2013“ olan suç tarihinin, gerekçeli karar başlığında “18.04.2014“ olarak yanlış yazılması,
b)5271 sayılı CMK’nin 231/8. maddesine 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 72. maddesi ile eklenen “Denetim süresi içinde, kişi hakkında kasıtlı bir suç nedeniyle bir daha hükmün açıklanması geri bırakılmasına karar verilemez.” şeklindeki hükmün ancak yürürlük tarihinden sonra işlenen suçlar bakımından uygulanabileceği gözetildiğinde engel adli sicil kaydı olmayan, hakkında CMK’nin 231. maddesi hükümlerinin uygulanmasını kabul eden, suçtan doğan somut bir zarar bulunmayıp, yeniden suç işlemeyeceğine dair kanaat oluştuğundan TCK’nin 51. maddesi uyarınca cezası ertelenen sanık hakkında, şartları oluşmadığından bahisle CMK’nin 231. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi, yasaya aykırı
c)Uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 09.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.