YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/8102
KARAR NO : 2015/31723
KARAR TARİHİ : 10.12.2015

Tebliğname No : 8 – 2015/309113
MAHKEMESİ : İstanbul 41. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 30/06/2015
NUMARASI : 2013/224 (E) ve 2015/483 (K)
SUÇ : Başkasına ait banka veya kredi kartınını izinsiz kullanılması suretiyle yarar sağlama

Sanığın M…. Ö…. sahte kimliğini kullanarak düzenletip harcama yaptığı anlaşılan aynı bankaya ait ………. numaralı kredi kartı ile ilgili yasal işlem yapılması mümkün görülmüştür.
Bozmaya uyularak yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin tahkikat neticelerine uygun olarak tecelli eden kanaat ve takdirine, tetkik olunan dosya içeriğine göre sanığın sair temyiz itirazlarının reddine; ancak:
1-07.07.2008 tarihli iddianame ile ihbar sonrasında sanığın ikametinde yapılan aramada M…. Ö…. sahte kimliği kullanılarak düzenlenmiş …… seri nolu visa kredi kartı bulunduğunun iddia olunması,aynı sahte kimlik ile başvurması sonrası 02.05.2008 tarihinde tahsis edilen ….. numaralı kredi kartı nedeniyle açılmış bir kamu davasının bulunmaması, bankanın 30.12.2013 tarihli yazısından suça konu kredi kartı ile yapılan herhangi bir harcamanın bulunmadığının belirtilmesi karşısında; eyleminin kül halinde 5237 sayılı TCK’nun 245/2. maddesinde tanımlanan suçu oluşturduğu gözetilmeden suç vasfında yanılgı sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Uygulamaya göre de;
a)TCK’nun 245/3. maddesi gereğince kurulan hükümlerde TCK’nun 61. maddesine göre hapis cezası takdiren asgari hadden tayin olunduğu halde ayrıca yasal ve yeterli gerekçe gösterilmeden aynı gerekçelerle adli para cezasına esas alınan tam gün sayısının alt sınırdan uzaklaşılarak “30 gün” olarak takdir ve tayini suretiyle çelişkili karar verilmesi, yasaya aykırı,
b)5237 sayılı TCK’nun 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 10.12.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.