YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/7857
KARAR NO : 2016/791
KARAR TARİHİ : 08.02.2016

Tebliğname No : 11 – 2012/309739
MAHKEMESİ : Adana 14. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 01/11/2012
NUMARASI : 2007/1311 (E) ve 2012/1195 (K)
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik

Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Temyiz dilekçesinde geçen Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 21.10.2013 tarih ve 2012/10573 – 2013/25064 sayılı ilamı ile sanık E.. G.. hakkında kısmen onama ve kısmen bozma kararı verilen Adana 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 2006/776 esas sayılı dosyasının UYAP ortamında yapılan araştırmasında, sanığın benzer eylemlerine dair resmi belgede sahtecilik ve mühürde sahtecilik iddiasından yargılanarak ceza almış olduğunun anlaşılması karşısında, ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 22.04.2014 gün ve 2013/11-397-2014/202 sayılı kararında açıklandığı üzere, belgelerde sahtecilik suçunun hukuki konusunun kamu güveni olduğu ve fiil tarihleri de dikkate alınarak; sanığın eylemlerinin ayrı suçları mı, yoksa bir suç işleme kararıyla kanunun aynı hükmünün kısa zaman aralıkları içerisinde, birkaç kez ihlal etmek suretiyle zincirleme biçimde işlenmiş tek suçu mu oluşturduğunun değerlendirilmesi ayrıca mükerrer yargılamanın önlenmesi bakımından sanık hakkında benzer eylemlerden açılan tüm dosyalar getirtilip incelenerek mümkünse birleştirilmeleri, değilse bu davayı ilgilendiren kısımlarının onaylı örnekleri dosya içerisine konulup sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi yasaya aykırı,
2- 5237 sayılı TCK’nun 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 08.02.2016 gününde oybirliği ile karar verildi.